Οι νεοναζί και οι πλάτες τους…

0

γράφει ο Κώστας Ζαφείρης

Το διήμερο που μας πέρασε, ενώ σύσσωμο το τηλεοπτικό κοινό παρακολουθούσε την επίσκεψη του απερχόμενου Προέδρου των ΗΠΑ στην Αθήνα, στα νησιά μας, Χίο και Λέσβο, οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής πήγαν να κάνουν το colpo grosso. Να αλιεύσουν υποστήριξη και ψήφους, σε μια θολή κι αμφιλεγόμενη πραγματικότητα.

Βασικό συμπέρασμα: δεν τους έκατσε. Οι ακροατές τους ως φυσικές παρουσίες, ήταν ελάχιστοι. Η μισοκρυμμένη εικόνα τους θλιβερή. Οι φράσεις μίσους και χυδαίας ρητορικής που εκτόξευσαν τα στελέχη τους, αποτρόπαιες.

Η αντιφασιστική αντίδραση, σημαντική και αξιοσημείωτη. Εκατοντάδες αντιφασίστες διαδηλωτές, κινήθηκαν προς τα μέρη των εκδηλώσεων του ναζιστικού μορφώματος. Στη Χίο και στη Λέσβο. Εκδήλωσαν την αγανάκτησή τους για τους μαυρόψυχους που λεκιάζουν την εικόνα δυο δημοκρατικών νησιών. Το έκαναν με το πρόσωπο καθαρό και ανοιχτό, κι όχι με γυρισμένες πλάτες.

Απομένουν ωστόσο όχι λίγα σημαντικά ερωτήματα.

Έχει εκλείψει ο κίνδυνος εκφασισμού;

Η αδιαφορία των τοπικών κοινωνιών στις εκδηλώσεις των ναζί σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρονται για τα μηνύματα της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας, που γεννά η προσφυγική (αλλά κυρίως η οικονομική και κοινωνική) κρίση;

Η υιοθέτηση της «ατζέντας» των ρατσιστών, έστω και ασυνείδητα, έστω και καλυμμένα δεν εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους;

Η πρακτική των αυτόκλητων «επιτροπών», των πολιτοφυλακών, των ρητορικών μίσους, με περιφρόνηση στους δημοκρατικούς θεσμούς και αστεία τελεσίγραφα, δείχνει ότι περισσότερο από ποτέ χρειάζεται επαγρύπνηση, υπεράσπιση των κεκτημένων ανοχής της τοπικής κοινωνίας, αλληλεγγύη στους κατατρεγμένους, και διάλογο για τη λύση.

Όλα αυτά με ανοιχτά χαρτιά, πρόσωπα και ονόματα. Ο κόσμος της αλληλεγγύης στη Χίο και στη Λέσβο, το πράττει αυτό με καθαρό πρόσωπο και καθαρή καρδιά. Οι άλλοι, χωρίς όνομα με γυρισμένες πλάτες…

ΥΓ. Η επίσκεψη των υπόδικων Κασσιδιάρη – Λαγού θα σβηστεί. Θα ξεχαστεί κάποτε από την τοπική ιστορία. Εκείνα που δεν θα σβηστούν είναι τα λόμπι των ξενοδοχείων που τους φιλοξένησαν, τα ευτυχώς ελάχιστα τοπικά μέσα που τους μαγνητοσκόπησαν και τους μετέδωσαν με συμμόρφωση στους δικούς τους όρους. Στους όρους του ναζισμού δηλαδή.

Έχει εκδώσει τα βιβλία "Η βία της βδομάδας" (1997), "Η εκδίκηση του τυπογράφου" (2006), "Αφάνεια" (2010), "Κόντρα Γέφυρα & άλλα διηγήματα" (2015) και "Η πόκα της πλημμύρας" (2017).

Άφησε σχόλιο