γράφει ο Μιχάλης Ανεζίρης
Στο τελευταίο μου άρθρο – για το εξώδικο των 1130 γύρω απ’ την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων και τον αξιακό κατήφορο που αυτό σηματοδότησε για το νησί – κατονόμασα συγκεκριμένους φορείς που λειτουργούν ως πυλώνες στην δημιουργία κλίματος υστερίας, ξενοφοβίας, ρατσισμού κι εκφασισμού στην τοπική κοινωνία. Δεν είχα καμία αμφιβολία πόσο γρήγορα θα με δικαίωναν. Η παρούσα συγκυρία επιβάλλει την αποδόμηση βασικών επιχειρημάτων και πολιτικών θέσεων που κατεγράφησαν έκτοτε σε άρθρα της εφημερίδας “Πολίτης”: είναι ζωτικής σημασίας να μην μονοπωλούν τον δημόσιο λόγο στη σημερινή Χίο όσοι πυροδοτούν συστηματικά το συγκεκριμένο κλίμα, τη στιγμή που αποδίδουν σκόπιμα την πόλωση σε όσους αντιδρούμε στα σχέδιά τους.
- τους ενοχλεί που μιλήσαμε για “ρατσιστές” και “φασίστες” και μας εγκαλούν επειδή “κολλάμε ταμπέλες”. Έτυχε να μάθω στη ζωή μου ότι οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από τις ιδέες τους, τις θέσεις τους και τις πράξεις τους. Το να μην βαφτίζεις το κρέας “ψάρι” ή την τρόϊκα “θεσμούς” – αγαπημένη πρακτική της εξουσίας, που εγκαθιδρύει νέα γλώσσα όποτε θέλει να χειραγωγήσει ιδεολογικά την κοινωνία – είναι δείγμα καθαρής και τίμιας στάσης απέναντι στον κόσμο κι ανάληψης των ευθυνών σου ως πολίτη. Πώς θέλετε να ονομάζουμε όσους διακίνησαν τέτοιο εξώδικο έγγραφο με αξιώσεις… συνδιοίκησης των σχολείων από τους γονείς και καθαρές απειλές στους μη σύμφωνους με τις ορέξεις της Παγχιακής Επιτροπής; “Πεπλανημένους δημοκράτες” κι “ανθρωπιστές;” Ακόμα καλύτερα, “ουσιαστικά ανήσυχους”, όπως μας παραγγέλλετε; Να μας συμπαθάτε που δε θα σας κάνουμε το χατίρι…
- ενοχλήθηκαν σφόδρα από την παρουσία της Αστυνομίας και εισαγγελικού λειτουργού στο άνοιγμα των ΔΥΕΠ, κάνοντας λόγο για “κυνήγι μαγισσών”. Είναι δύσκολο ίσως ν’ αντιληφθούν πόσο ακυρώνουν την προηγούμενή τους θέση (περί “ουσιαστικά ανήσυχων” και “συκοφαντημένων” πολιτών), δείχνοντας τέτοιον εκνευρισμό. Όποιος γνωρίζει από μέσα την εικόνα των συνελεύσεων στα εμπλεκόμενα σχολεία ξέρει καλά μέχρι πού ήταν διατεθειμένοι να φτάσουν οι διακινητές του εξωδίκου και τι έκτροπα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν, αν δεν ξεσηκωνόταν εναντίον τους ένα ευρύτατο τμήμα της Χιακής κοινωνίας και δεν παρευρίσκονταν εκεί οι Αρχές του τόπου.
- επικαλούνται μονίμως τον κίνδυνο “αφελληνισμού” του νησιού από την εδώ παρουσία των προσφύγων. Μάλιστα: δεν εξαφανίστηκε ο ελληνισμός σε τέσσερις σχεδόν αιώνες οθωμανικής κυριαρχίας, δεν εξαφανίστηκε στα χρόνια του Βυζαντίου από χιλιάδες Σλάβους που εποίκισαν τον ελληνικό χώρο, δεν εξαφανίστηκε σε έξι και πλέον αιώνες Ρωμαιοκρατίας, θα αφελληνίσουν όμως την Χίο δυόμισι έως τρεις χιλιάδες κατά μέσο όρο πρόσφυγες που ήθελαν απλώς να περάσουν από δω και να φύγουν, αλλά Ευρώπη κι Ελλάδα αποφάσισαν ότι δεν δικαιούνται τίποτα που να μοιάζει σε… κανονική ζωή και τους εγκλώβισαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Μόριας και της ΒΙΑΛ.
- μας λένε ότι εμείς, οι επιπόλαιοι κι ανιστόρητοι, ξεχνούμε την διπλωματική ιστορία της χώρας, την οποία οι ίδιοι παίζουν στα… δάχτυλα. Και μας “αποστομώνουν” γράφοντας ότι βρισκόμαστε δίπλα στην Τουρκία, οπότε οι πρόσφυγες θα είναι το… προγεφύρωμα του Ερντογάν, προκειμένου να εξισλαμίσει την Χίο! Σε ποια κοινή λογική υπακούει η ταύτιση των προσφύγων, των προερχόμενων από τόσες διαφορετικές χώρες, με τις βλέψεις ή φαντασιώσεις του οποιουδήποτε Ερντογάν; Είναι πασίγνωστο πόσο καλοπέρασαν στην Τουρκία όλοι αυτοί, ακούνε “Τουρκία” κι αγαλλιάζουν – γι’αυτό και διακινδυνεύουν ακόμη, με κάθε κόστος και κίνδυνο για τη ζωή τους, το πέρασμα σε Ελλάδα και Ευρώπη, όπου πίστευαν αφελώς πως θα συναντήσουν πολιτισμένες κοινωνίες. Όμως η ταύτιση αυτή δεν οφείλεται μόνο στην έλλειψη ιστορικής και πολιτικής παιδείας: υποκρύπτει και το τοξικό στερεότυπο πως “όλοι οι αλλόθρησκοι είναι για μας το ίδιο – φίλοι των εχθρών μας, άρα και εχθροί μας”.
- Είναι θέμα άξιο προς περιφρόνηση, ενόψει των δεκαετιών που έρχονται, η ερήμωση και της Χίου και της Ελλάδας ολόκληρης από τους Έλληνες; Επουδενί, το ακριβώς αντίθετο! Ποιος ευθύνεται όμως γι’ αυτά, κύριοι του “Πολίτη” και άφθονοι συνοδοιπόροι – οι πρόσφυγες; Από πότε άρχισε η μαζική μετανάστευση Ελλήνων στο εξωτερικό; Από πότε άρχισαν οι θάνατοι να υπερβαίνουν τις γεννήσεις, ο δείκτης γήρανσης του πληθυσμού να “χτυπά κόκκινο”, από πότε έριξαν “μαύρη πέτρα” πίσω τους οι νέοι που έφυγαν από εδώ για να σπουδάσουν; Μήπως από τότε που άρχισε η εφαρμογή των Μνημονίων; Και πότε αντιστρατευτήκατε τα Μνημόνια; Ποιες πολιτικές και ποιους πολιτικούς άνδρες υποστηρίξατε και προωθείτε; Όσους τα πολεμούν ή όσους, με παραλαβή “βάρδιας” από την σημερινή κυβέρνηση, θα τα εφαρμόσουν με ακόμα μεγαλύτερη ηδονή και ταχύτητα, όπως ο κ. Μητσοτάκης κι ο κ. Μηταράκης;
Αλλά ξέρουμε… όταν λαός, ευρισκόμενος στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και σε διαρκή ψυχικό παλιμπαιδισμό, αδυνατεί να αναστοχαστεί σοβαρά και να εντοπίσει τι του φταίει πραγματικά για την παρακμή του, ο “ένοχος” είναι πάντα οι αδύναμοι, οι διαφορετικοί κι όσοι τους υπερασπίζονται…
