20160504
Ο ουρανός είναι συννεφιασμένος και η ατμόσφαιρα διαυγής· κρύος βοριάς για τέτοια εποχή. Στο βάθος η άκρη του νησιού και η θάλασσα, το Βενέτικο και τα βουνά της Ικαρίας και της Σάμου. Άφησα το μηχανάκι στην εκκλησία, στολισμένος ο δρόμος, ως το σχολείο απέναντι, με σημαιάκια και την μεγάλη σημαία με τον Άη Γιώργη να σκοτώνει το φίδι· προχθές ήταν η γιορτή.
Ανηφορίζω στα στενά· μικρός σε μέγεθος ο οικισμός, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια τα περισσότερα πέτρινα σπίτια ανακατασκευάστηκαν και από σχεδόν ερειπωμένος που ήταν ως τη δεκαετία του ενενήντα, τώρα είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Τα πιο πολλά σπίτια κατοικούνται το καλοκαίρι· τώρα βλέπεις μόνο τα πλαστικά που καλύπτουν τα κουφώματα. Επισκευάστηκαν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα, σπίτια χτίστηκαν πέτρα-πέτρα πάνω στα μηδαμινά ερείπια. Έτσι από τη μια σώθηκε το χωριό αλλά από την άλλη σα να χάθηκαν οι σωστές αναλογίες…
Στο καφενείο ο Παναγιώτης, ψάχνει κάποιο τραγούδι στο youtube· οι πελάτες παρακολουθούν με προσοχή το δελτίο ειδήσεων, ετοιμάζεται ένας ακόμη φορολογικός νόμος. Πολλές κατοικίες έχουν αγοραστεί από Γάλλους, ρώτησα αν έχουν έρθει κι αν είχε κόσμο το Πάσχα. «Ήρθαν κάποιοι πριν μερικές βδομάδες, τώρα πάλι τον Ιούνιο. Το Πάσχα όμως δούλεψα καλά, είχα ζωντανή μουσική, η πλατεία γέμισε, και τη Δευτέρα έκανα πανηγύρι στην αυλή του σχολείου, και κει είχαμε κόσμο». Ο Παναγιώτης με την οικογένειά του κρατάνε το καφενείο-ταβέρνα, το μοναδικό κατάστημα του χωριού. «Ο Χασιώτης», έτσι τον ξέρουν όλοι, γιατί παλιά είχε ταβέρνα στη Χασιά, στη δυτική Αττική. Είναι από τις καλύτερες ταβέρνες στα νοτιόχωρα, αφιερωμένη μάλιστα στο Στέλιο Καζαντζίδη· ένα μεγάλο πορτρέτο του δεσπόζει στον τοίχο. Πάνω από τη φωτογραφία είναι ένα ράφι με μερικά βιβλία που του έχουν χαρίσει πελάτες· ανάμεσά τους ένα φωτογραφικό λεύκωμα με α/μ φωτογραφίες από τις επαρχίες της Τουρκίας, του φωτογράφου Atila Cangir, που πέρασε το καλοκαίρι από τη Χίο.
Βγαίνω πάλι στο χωριό, ελάχιστοι άνθρωποι κυκλοφορούν· ένας εργάτης δουλεύει σε ένα πέτρινο σπίτι, μια γιαγιά συμβουλεύει την εγγονή της να κάνει ότι λένε οι γονείς της· δυο σκυλιά μου γαβγίζουν χωρίς λόγο, σε ένα σπίτι βλέπουν τηλεόραση, ένας πιτσιρικάς τρέχει. Επιστρέφω στο μηχανάκι· περιμένω να ανοίξουν τα φώτα της δεη για να τραβήξω μερικές φωτογραφίες ακόμα· ησυχία. Από κάτω κάποιος σκαλίζει στο χωράφι του· πρέπει να έχει φυτέψει πριν λίγες μέρες, είναι μικρές ακόμη οι ντοματιές και οι πιπεριές. Έχει περάσει αρκετή ώρα από τη δύση του ήλιου, το τελευταίο φως χρυσίζει τα σύννεφα. Οκτώμιση ακριβώς άναψαν οι λάμπες.
