του Ανδρέα Μιχαηλίδη
Το 2013 προβλέπεται να είναι η χρονιά της απόλυτης εξαθλίωσης των Ελλήνων πολιτών, εάν υλοποιηθούν τα μέτρα που εξαγγέλλονται ή προαναγγέλλονται με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Όλοι αντιλαμβάνονται το γεγονός ότι η χώρα μας κάνει βουτιές όλο και βαθύτερα στη δίνη των μνημονιακών εντολών με ό,τι αυτό σημαίνει για το μεγάλο μέρος του λαού. Όμως, πέρα από την οικονομική εξαθλίωση, το ίδιο και περισσότερο τραγική είναι και η πνευματική πενία η οποία σοβεί στη χώρα μας και η οποία βαθαίνει δυστυχώς με τρομακτικούς ρυθμούς. Το πνευματικό σκότος φαίνεται πως ακολουθεί πιστά την οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων.
Στη Χίο, μετά από πολλά – πολλά χρόνια, δεν εκδίδεται πια κανένα περιοδικό στο χώρο του πολιτισμού. Σπουδαίες προσπάθειες, όπως αυτές της Χιόνης, του Πελλιναίου, της Φιλολογικής Χίου, της Δάφνης κ.α. φυλλορρόησαν και σίγησαν, μετά από ηρωικές προσπάθειες επιβίωσης. Έτσι φθάσαμε, στη Χίο της μακράς λογίας παράδοσης, να μην εκδίδεται σήμερα ούτε ένα περιοδικό πολιτισμού. Έφθασε δηλαδή να στερείται πλέον η Χίος ενός βήματος έντυπης προβολής και διακίνησης ιδεών και γνώσης. Ακόμα και στην φοβερή γερμανική Κατοχή, εκδίδονταν στον τόπο μας, παράνομα, φυλλάδια και εφημεριδάκια που εμψύχωναν πνευματικά τους Έλληνες.
Ας είναι καλά κάποιες σελίδες στο διαδίκτυο που μας ζεσταίνουν ακόμα, μέσα στην παγωνιά των καιρών.
Μπροστά στην κατάσταση αυτή, οι ευθύνες όλων μας και πρώτιστα των ανθρώπων του πνεύματος, είναι μεγάλες. Είναι χρέος μας να μην αφήσουμε μέσα στην λαίλαπα των καιρών να χάσουμε τα πάντα. «Μας πήραν το βιος μας, ας μην πας πάρουν και τη ψυχή μας», όπως λέει και ο αειθαλής φίλος και θυμόσοφος της Χίου. Οι άνθρωποι του πνευματικού μόχθου, ας μπουν μπροστά, αφήνοντας στην άκρη τις μικροψυχίες. Οι συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του πολιτισμού ας αφυπνιστούν και ας αναλάβουν επιτέλους πραγματική δράση. Η βαθειά ύπνωση είναι πλέον καταστρεπτική. Πρώτα απ’ όλα, πνευματική ανάταση χρειαζόμαστε στους καιρούς μας. Ας θυμηθούμε τον πατριώτη μας Αδ. Κοραή και το «φωτισμό του Γένους» στους ζοφερούς χρόνους της δουλείας, στον οποίο αφιέρωσε τη ζωή του.
Φωτεινό παράδειγμα για μίμηση στους σκοτεινούς καιρούς μας, για όλους και κυρίως για τους εργάτες του πνεύματος.
