Προαναχωρησιακό Κέντρο στην Κω: Ένα Γκουαντάναμο στην καρδιά του Αιγαίου

Με τη Χίο να «βράζει» απέναντι στο ενδεχόμενο δημιουργίας «προαναχωρησιακού κέντρου», αυτής της φυλακής για πρόσφυγες και μετανάστες, μια φωνή από την Κω θυμίζει περί τίνος πρόκειται: εκεί το αντίστοιχο κέντρο-μαύρη τρύπα για ζωές και δικαιώματα συμπλήρωσε 1,5 μήνα λειτουργίας.

Αλληλέγγυοι πολίτες, που γνωρίζουν την κατάσταση στην Κω, έγραψαν το παρακάτω σημείωμα για τις 45 μέρες λειτουργίας του εκεί προαναχωρησιακού κέντρου. Οι λέξεις τους αποκαλυπτικές: «Μια φυλακή, για ανθρώπους που το μόνο τους έγκλημα είναι η απελπισμένη αναζήτηση ζωής»,«είναι άγνωστο αν οι κρατούμενοι εκεί έχουν πληροφορηθεί το δικαίωμά τους να υποβάλλουν άσυλο» αν δεν έχει ήδη απορριφθεί η αίτησή του ή ότι «έχουν δικαίωμα επισκεπτηρίου». Καρτοτηλέφωνα δεν υπάρχουν, κι ας το προβλέπει το σχετικό ΦΕΚ – και κινητά, εννοείται πως, δεν επιτρέπονται.

Οσο για εκείνους που ήδη απελάθηκαν πίσω στην «ασφαλή» Τουρκία, αγνοείται κάθε ίχνος τους – οι οδηγίες των διεθνών δικηγόρων για τα απαραίτητα μέτρα που πρέπει να λάβουν όσοι κινδυνεύουν να απελαθούν περιλαμβάνουν το γράψιμο των απαραίτητων τηλεφώνων σε κάποιο σημείο του σώματος.

Ο λόγος στους αλληλέγγυους πολίτες από τα Δωδεκάνησα:

Προαναχωρησιακό Κω: 45 μέρες λειτουργίας

Εδώ και μια δεκαετία περίπου, ζούμε στην περιοχή μας και ιδιαίτερα στη χώρα μας, μια δραματική μετακίνηση μεγάλων πληθυσμών.

Δεν είναι μόνο ο πόλεμος που αναγκάζει στη φυγή και τον ξεριζωμό. Η φτώχεια είναι μια μορφή ανελέητου πολέμου στις κοινωνίες της άγριας εκμετάλλευσης. Γι’ αυτό, δικαίωμα στη ζωή, στο άσυλο, στην αλληλεγγύη έχουν όλοι οι άνθρωποι, είτε βομβαρδίζονται, είτε λιμοκτονούν. Ζήσαμε ως λαός και ζούμε, με μεγάλη ένταση ξανά, την ανάγκη της ξενιτιάς…
Η κατανόηση και η αλληλεγγύη μας δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο τους Σύριους πρόσφυγες πολέμου, αλλά και τους Πακιστανούς, Μπαγκλαντεσιανούς, Αλγερίνους, αυτούς που ονομάζουμε οικονομικούς πρόσφυγες και που πάντα παρήγαν πλούτο στις χώρες που μετανάστευσαν. Πόσο μάλλον όταν το 90% των, απόλυτα αναγκαίων, εργατών γης στην Ελλάδα αποτελείται από «νόμιμους» ή «παράνομους» μετανάστες.
Το Προαναχωρησιακό Κέντρο της Κω είναι μια φυλακή, για ανθρώπους που το μόνο τους έγκλημα είναι η απελπισμένη αναζήτηση ζωής.
Το Προαναχωρησιακό Κέντρο της Κω είναι ένα Γκουαντάναμο στην καρδιά του Αιγαίου, που αφού έπνιξε χιλιάδες κυνηγημένους ανθρώπους, τώρα που κατάφεραν να επιβιώσουν, με την ίδια παλιανθρωπιά, τους αρνείται το δικαίωμα στη ζωή.

Έχουν περάσει περίπου 40 μέρες από την έναρξη της λειτουργίας του, κι έχει κρατουμένους, αποτελούμενους από άτομα είτε με δεύτερη απορριπτική, είτε «εθελούσιες» επιστροφές, είτε άτομα που δεν έχουν κάνει ακόμα την αίτηση ασύλου.
Είναι άγνωστο το νούμερο των ήδη απελαθέντων.
Eίναι άγνωστο που βρίσκονται οι «εθελοντικά» επιστρέφοντες, Κω ή Αθήνα, ή αν έχουν αναχωρήσει για Τουρκία.
Είναι άγνωστο αν οι μη έχοντες αιτηθεί ακόμη άσυλο έχουν πληροφορηθεί το δικαίωμά τους να υποβάλουν αίτηση ασύλου, μέσα από το Προαναχωρησιακό. Κι όταν λέμε «πληροφορηθεί», εννοούμε η πληροφορία να έχει γίνει κατανοητή απ’ τον παραλήπτη, και να μην αποτελεί μιαν ακατανόητη παράθεση γραφειοκρατικών δεδομένων που, ενώ αφορούν στη ζωή τους, δεν γίνονται κατανοητά. Το αποτέλεσμά πάντως μας οδηγεί να πιστεύουμε ότι η πληροφορία αυτή ή δίνεται μπερδεμένη κι ακατάληπτη ή δεν δίνεται καθόλου.

Είναι άγνωστο τι γίνονται αυτοί που απελαύνονται στην Τουρκία, μιας και κανείς δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Συγγενείς τους ψάχνουν τους ανθρώπους τους απελπισμένα χωρίς κανείς να τους ενημερώνει.
Είναι άγνωστο αν έχουν πληροφορηθεί για το δικαίωμα τους να έχουν επισκεπτήρια κι από φιλικά τους πρόσωπα, όχι μόνο συγγενικά. Όμως επειδή γνωρίζουμε πόσο δύσκολο, έως αδύνατο, είναι να επισκεφθείς κάποιον εκεί μέσα, υποθέτουμε ότι ούτε αυτό το «προνόμιο» λειτουργεί κανονικά.
Αυτό όμως που είναι γνωστό είναι ότι, δεν υπάρχουν καρτοτηλέφωνα, που είναι η μόνη δυνατότητα επικοινωνίας τους με τον έξω κόσμο, παρότι το αντίστοιχο ΦΕΚ το αναφέρει ρητά 2 και 3 φορές.
Ίσως μελλοντικά να μπουν τα καρτοτηλέφωνα, ίσως να αρχίσει μια σωστή ενημέρωση για τα δικαιώματά τους, ίσως να λειτουργήσουν τα επισκεπτήρια. Μέχρι τότε όμως , δεκάδες άνθρωποι θα «αγνοούνται» σ ‘έναν αχαρτογράφητο δρόμο προς την κόλαση απ’ την οποία διέφυγαν, με πολλούς κινδύνους.
Αμέτρητοι άνθρωποι θα απελαύνονται νύχτα στην Τουρκία, χωρίς δικαιώματα, χωρίς επικοινωνία, χωρίς καν να έχουν υποβάλει την πρώτη αίτηση ασύλου.

Με δεδομένη την καταπάτηση των πιο βασικών δικαιωμάτων που έχουν σχέση με την ίδια τη ζωή των κυνηγημένων από τον πόλεμο και την φτώχεια ανθρώπων, την καταπάτηση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, ακόμα και τη Συνθήκης της Γενεύης, θεωρούμε ότι περιττεύει να αναφερθούν ελλείψεις του Προαναχωρησιακού, (σύμφωνα πάντα με το ΦΕΚ), όπως δανειστικές βιβλιοθήκες, ενημερωτικά φυλλάδια, ακόμα και πυξίδα που να δείχνει τη Μέκκα.

Αν αποδεχτούμε τις καταπατήσεις των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους πρόσφυγες και μετανάστες, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε σύντομα και αδιαμαρτύρητα κάθε καταπάτηση δικαίου στις δικές μας ζωές.

Αν μας αφήνει αδιάφορους η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, είναι σαν να λέμε πως μας είναι αδιάφορη κάθε ατιμία και καταπάτηση δικαιωμάτων που θα υποστούν τα παιδιά μας που κατά χιλιάδες σήμερα ξενιτεύονται.

Αν «εξοικειωθούμε» με την ύπαρξη φυλακών για ανθρώπους που το μόνο τους έγκλημα είναι η ανάγκη να ζήσουν, σύντομα μπορεί να δούμε τον κόσμο από την άλλη μεριά του συρματοπλέγματος.

Για την αντιγραφή: Α.Π.

ΥΓ.: Μια σημείωση ακόμα για τη Χίο: Η Σούδα έχει ξεχειλίσει, με δεκάδες σκηνές στην ακτή. Η ΒΙΑΛ παραμένει μαύρη τρύπα, με το τελευταίο κρούσμα να αναφέρει προσαγωγές αλληλέγγυων πολιτών που πήγαν να μοιράσουν ρούχα στους εγκλωβισμένους.

Οι αναφορές για πολύωρη κράτηση προσφύγων στα κρατητήρια, χωρίς λόγο, πληθαίνουν. Οι ίδιοι οι πρόσφυγες αγωνιούν καθώς οι απελάσεις έχουν ήδη ξεκινήσει, μέσω Λέσβου, ενώ φυσικά γνωρίζουν και το ενδεχόμενο άμεσης λειτουργίας του «προαναχωρησιακού». Συγχαρητήρια στους εμπνευστές της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας…