γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Αυτή είναι η απάντηση. Η απάντηση είναι μια μάνα που στην επέτειο των 5 χρόνων από τη δολοφονία του γιου της ηγείται μιας μεγαλειώδους πορείας και χαμογελά. Είναι μια μάνα, που 5 χρόνια τώρα, κάθε μέρα, κάθεται στα έδρανα του δικαστηρίου και δίνει τη μάχη, όχι μόνο για το δικό της γιο, αλλά για όλα τα θύματα των δολοφονικών ταγμάτων της φασιστικής, ρατσιστικής Χρυσής Αυγής, μιας και έπρεπε να δολοφονηθεί ένας Έλληνας για να αρχίσει να ξετυλίγεται το κουβάρι. Είναι μια μάνα που απαντά κατάμουτρα στους εγκληματίες που επιχειρούν να την χλευάσουν, να στρίψουν κι άλλο το μαχαίρι στη χάσκουσα πληγή.
Η φωτογραφία κάνει ήδη το γύρω του διαδικτύου και καλώς. Μας εμψυχώνει και μας πεισμώνει ακόμα περισσότερο: αν μια μάνα που έχασε το γιο της έχει τη δύναμη να χαμογελά στην κορυφή μιας πολυπληθούς διαδήλωσης, τότε μπορούμε και μεις. Και έχουμε υποχρέωση. Υποχρέωση όχι στο Φύσσα ή τη μάνα του, υποχρέωση απέναντι σε μας τους ίδιους και τα παιδιά μας.
Ο φασισμός νικιέται στο δρόμο, στις γειτονιές, στα σχολεία, στην κάθε μέρα μας. Ο φασισμός απαιτεί εγρήγορση και όχι ανεκτικότητα ή ανοχή.
Κι επειδή αυτά δεν συμβαίνουν κάπου μακριά, αλλά και εδώ, την Παρασκευή συζητάμε στο Αντίβαρο για το φασισμό που αφορά και το δικό μας νησί.
