Επιτόπια έρευνα της οργάνωσης Refugee Rights Data Project στο νησί μας επιβεβαιώνει την κρισιμότητα της κατάστασης στη Χίο
Η Βρετανική ανθρωπιστική οργάνωση Refugee Rights Data Project πραγματοποίησε επιτόπια έρευνα στο νησί μας την εβδομάδα 11 με 18 Μαΐου. Οι απεσταλμένοι ερευνητές της οργάνωσης μίλησαν με 300 πρόσφυγες και μετανάστες από τις δομές της Χίου (περίπου το 10% του συνολικού αριθμού προσφύγων που βρίσκονται στο νησί μας) και κατέληξαν σε συμπεράσματα που επιβεβαιώνουν ότι η κατάσταση στη Χίο είναι δύσκολη, οι δομές φιλοξενίας υπερπλήρεις και οι προσφερόμενες υπηρεσίες ανεπαρκείς. Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την έρευνα της Refugee Rights Data Project:
- Ο μέσος χρόνος διαμονής των ερωτηθέντων στη Χίο ήταν 3,2 μήνες. Περίπου το 6,67% των ερωτηθέντων βρίσκονταν στο νησί μας για ένα χρόνο ή περισσότερο, ενώ πολλοί από τους ερωτηθέντες εξέφρασαν την απελπισία τους για το γεγονός ότι έχουν κολλήσει στη Χίο, χωρίς να έχουν ενημέρωση για την πρόοδο της αίτησης ασύλου ή το χρόνο μετακίνησής τους στην ηπειρωτική χώρα.
- Σχεδόν τα δύο τρίτα (60,7%) των προσφύγων δήλωσαν ότι δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες στη Χίο, ενώ όσοι έχουν αποκτήσει πρόσβαση, αυτή περιοριζόταν στη λήψη τροφής και ένδυσης και όχι ουσιαστικότερη υποστήριξη.
- Τα μέτρα ασφάλειας και προστασίας των προσφύγων μοιάζουν εντελώς ανεπαρκή με το 85,3% των ερωτηθέντων να δηλώνει ότι «δεν αισθάνεται ποτέ ασφαλής» ή «δεν αισθάνεται ασφαλής» στη Χίο.
- Το 71,3% των ερωτηθέντων αντιμετώπισαν κάποιο πρόβλημα υγείας μετά την άφιξή τους στη Χίο, ενώ μόλις το 28,5% δήλωσε ότι είχε πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη.
- Οι συνθήκες διαβίωσης είναι σε μεγάλο βαθμό κακές, με το 40,8% των ερωτηθέντων να συσχετίζουν τα προβλήματα υγείας τους με το ανθυγιεινό περιβάλλον στο οποίο διαμένουν.
- Περίπου το 31% δήλωσαν ότι αντιμετώπιζαν κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας, που συχνά αποδίδονταν στην αβεβαιότητα του αποτελέσματος της αίτησης ασύλου και στον μεγάλο χρόνο αναμονής, ενώ πολλοί είχαν αϋπνίες εξαιτίας του φόβου της απέλασης.
- Το 39% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι έχει δει κάποιον να πεθάνει στη Χίο, συνήθως λόγω αυτοτραυματισμού ή αυτοκτονίας.
- Η σημερινή έλλειψη αποτελεσματικής υποστήριξης είναι εξαιρετικά ανησυχητική, με δεδομένο ότι η πλειοψηφία των προσφύγων στο νησί προέρχονταν από τις εμπόλεμες περιοχές της Συρία, του Ιράκ, του Λιβάνου και του Αφγανιστάν.
Μερικές σύντομες δηλώσεις ερωτηθέντων
«Είμαστε εδώ από τον Μάρτιο του 2016, αλλά κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει επειδή δεν υπάρχουν μεταφραστές», Πακιστανός που ζει στη Σούδα με την οικογένειά του
«Φοβόμαστε να εγκαταλείψουμε τη σκηνή μας, αφού οποιοσδήποτε μπορεί να έρθει εδώ και να μας κλέψει όλα τα πράγματα», Γυναίκα που ζει με τον σύζυγό της στη Σούδα
«Για την υπόλοιπη ζωή μου, θα θυμάμαι την ταπείνωση και κακομεταχείριση που βίωσα εδώ», Νέος Ιρανός
«Απορρίφτηκα και λένε ότι θα με απελάσουν. Αλλά ακόμη και για να με απελάσουν πρέπει να περιμένω
άλλους τρεις μήνες. Είμαι τόσο κουρασμένος να περιμένω. Σκέφτομαι να αυτοκτονήσω.», 20χρονος Αφγανός άνδρας
«Δεν με νοιάζει σε ποια χώρα θα πάω, θέλω απλώς να ζήσω με ειρήνη και αξιοπρέπεια», Σύρος
Η Johanna Puhakka, συντονίστρια της έρευνα της Refugee Rights Data Project, δήλωσε: «Η έρευνά μας δείχνει ότι η Χίος είναι αυτή τη στιγμή σε οριακό σημείο. Το μικρό νησί είναι υπερπληθυσμένο και οι οργανώσεις προσπαθούν να προσφέρουν μερικές από τις πιο βασικές υπηρεσίες που χρειάζονται. Η απόφαση να αποχωρίσουν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις τον Ιούνιο είναι εσφαλμένη και πρέπει να επανεξεταστεί επειγόντως».