γράφει ο Σιδερής Τσούρος
Ο φετινός Απρίλης ήταν πολύ σκληρός για τη Χίο. Αρχικά τα επεισόδια στο Δημαρχείο και το Λιμάνι με εξαγριωμένους επαγγελματίες που άφησαν ακροδεξιούς και φασίστες να πάρουν το πάνω χέρι, έπειτα οι δηλώσεις Κάρμαντζη περί νεκρών Τούρκων και τώρα οι καταγγελίες για υποσιτιζόμενα βρέφη και βιασμό ανήλικου στη ΒΙΑΛ.
Εξαιρετικά κακή δημοσιότητα για τη Χίο που με τη «βοήθεια» της κυβέρνησης αναποδογύρισε, κατά παράλογο τρόπο, την καρδάρα με το γάλα! Ενώ δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες πέρασαν τους προηγούμενους μήνες από τη Χίο, αθόρυβα και με καταλυτική την αλληλεγγύη των κατοίκων, αρκούσαν μεμονωμένα περιστατικά για να δημιουργήσουν την εικόνα μίας Χίου-σύγχρονου κάτεργου.
Φυσικά αυτή η εικόνα και θα συνεχιστεί και θα εδραιωθεί. Όσο οι τοπικοί φορείς δεν αντιδρούν απέναντι στη συνέχιση λειτουργίας της ΒΙΑΛ, που φιλοξενεί διπλάσιο αριθμό προσφύγων από τις δυνατότητές της και υπό απαράδεκτες συνθήκες, τόσο θα υπάρχουν ταραχές, βιαιότητα, αποδράσεις και αντιδράσεις από τους κατοίκους.
Χρειάζεται ρεαλισμός, πολύς ρεαλισμός. Οι πρόσφυγες που εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα και τη Χίο και αυτοί που σύντομα θα προστεθούν θα μείνουν για μακρόχρονο διάστημα στη χώρα, ίσως και για πάντα. Οι επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν πρόκειται να αλλάξουν, και στη δεδομένη συγκυρία η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από τις Βρυξέλλες να γίνει αποθήκη ανθρώπων. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.
Χρειάζεται ένα γενναίο και εμπνευσμένο πρόγραμμα κοινωνικής ένταξης αυτών των ανθρώπων στην ελληνική πραγματικότητα. Μόνο έτσι θα διασφαλιστεί ένα ειρηνικό κοινωνικό μέλλον με τις λιγότερες το δυνατό αναταράξεις.
