…Από την Αίγυπτο (συγκρούσεις για την αθώωση Μουμπάρακ, αυτουργού σε περισσότερες από 800 δολοφονίες κατά την εξέγερση του ’11) ως το Μεξικό (γενική απεργία για την εξαφάνιση και άγρια δολοφονία 43 φοιτητών)… Από την εξέγερση του Λος Άντζελες το ’92 (με αφορμή τη δολοφονία του Ρόντνι Κινγκ) ως το Φέργκιουσον και το Κλίβελαντ όπου οι θάνατοι του 18χρονου Μπράουν και του 12χρονου Ταμίρ Ράις αντίστοιχα, ξεσήκωσαν σήμερα τις Ηνωμένες Πολιτείες… Απ’ τα φλεγόμενα γκέτο της Γαλλίας το ’90 και το ’05 ως τις πρόσφατες κινητοποιήσεις για το θάνατο του Ρεμί Φρες (που έπεσε νεκρός σε διαδήλωση ενάντια στην κατασκευή φράγματος)…
…ως τον Καλτεζά… ως τον Γρηγορόπουλο…
Η εξέγερση των κολασμένων της γης ενάντια στην καθημερινή και πολύμορφη βία της κάθε εξουσίας υποβόσκει ή ξεσπά, εξαπλώνεται ή περιορίζεται σε συγκεκριμένους χωροχρόνους αλλά δεν καταστέλλεται.
Ήταν είναι και θα είναι η δαμόκλειος σπάθη πάνω απ το κεφάλι της εξουσίας, ώσπου η αλογότριχα θα σπάσει…
Είναι η διεκδίκηση της ευτυχίας των καταπιεσμένων ενάντια στις αυθαιρεσίες των κυρίαρχων. Η απονομιμοποίηση της καταπίεσης που ασκεί μια άπληστη μειοψηφία (απλώς περισσότερο οπλισμένη) πάνω σε μια πλειοψηφία διευθυνόμενη με εκμηδενισμένα τα όνειρά της για κοινωνική αλλαγή. Η στιγμή της δημιουργίας ενός κόσμου καινούριου, χωρίς ιδεολογικά φίμωτρα, χωρίς διδασκαλίες συμπεριφοράς και προκαθορισμένους ρόλους όπου ο καθένας είναι κύριος του εαυτού του, ενός κόσμου χωρίς δούλους και αφεντικά. Ουτοπία; Αφού μπορούμε να επιβιώνουμε σαν επαίτες μέσα στην ουτοπική φάρσα που σκαρώνουν οι απο πάνω για μας (αυτή του καπιταλισμού, σαν δουλοπάροικοι, μέσα στην εκμετάλλευση, στην καταστροφή, στην αρρώστια, στους πολέμους του…) βλέπουμε πως η καταστροφή της φάρσας είναι εφικτή.
Οι τυφλοπόντικες της απροσδοκητης ανατροπής, δεν έπαψαν ποτέ να εργάζονται κάτω απ τη σκηνή της περίλαμπρης κοινωνίας.
Η γη τρέμει. Οι πρώτες σταγόνες της καταιγίδας που έρχεται πέφτουν. Ο καινούριος κόσμος υπάρχει και αντιλαμβανόμαστε πως δεν είναι μακριά. Υπήρχε ήδη μέσα στα μυαλά μας, στις πιο μύχιες επιθυμίες μας…
Όλα συνεχίζονται, τίποτα δεν τελειώνει.
Όσο απομένει έστω κι ένας εξεγερμένος που μέσα στις χειρότερες συνθήκες εγκλεισμού δεν παραδιδεται, αλλά αγωνίζεται και για μια ανάσα ελευθερίας βάζει ενέχυρο το μόνο μέσο που διαθέτει, την ίδια του την ζωή.
Δύναμη στο Νίκο Ρωμανό που κάνει απεργία πείνας, ύστατο μέσο αγώνα προκειμένου να του χορηγηθούν οι εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται. Ο Ρωμανός δεν είναι μόνος. Αλληλεγγύη με τους συντρόφους του, Μιχαηλίδη, Μπουρζούκο και Πολίτη, που εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους ξεκίνησαν απεργία πείνας συμπαράστασης. Με τους χιλιάδες που βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας, σε πόλεις της ελλάδας και του εξωτερικού για να το φωνάξουν.
Αλληλεγγύη με τους εγκλειστους μετανάστες στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας, που είχαν ξεκινήσει μαζική απεργία πείνας (1500 άτομα) στις 17/11 διαμαρτυρόμενοι για τις άθλιες συνθήκες, της συνεχιζόμενης επ’ αόριστο κράτησης τους. Αφορμή ένας ακόμα θάνατος στις 6/11 του 26χρονου Μοχάμεντ Ασφάκ, με νωπό το θάνατο του Αχμανταμπάντ Μοχάμεντ, τις δίκες, την εξέγερση του 13. Αλληλεγγύη στους Σύριους πρόσφυγες που κάνουν απεργία πείνας στην πλατεία συντάγματος προκειμένου να τους αναγνωριστεί το αδιαμφισβήτητο πως είναι πρόσφυγες πολέμου.
ΑΓΏΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΆΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΟΥ ΝΟΜΟΎ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΈΣ ΤΎΠΟΥ Γ.
ΑΓΏΝΑΣ ΜΈΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑΣ ΦΥΛΑΚΉΣ
ΜΈΧΡΙ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΈΔΩΝ ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗΣ.
ΑΓΏΝΑΣ ΓΙΑ ΈΝΑ ΚΌΣΜΟ ΧΩΡΊΣ ΣΎΝΟΡΑ Κ ΚΡΆΤΗ
ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΠΊΕΣΗ Κ ΕΚΜΕΤΆΛΛΕΥΣΗ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ Κ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ.
«…ή επιβίωση με κάθε αντίτιμο ή αγώνας μέχρι θανάτου, ή με το πρόβλημα ή η επίλυση του προβλήματος, μέση λύση δεν υπάρχει…φυσικά ούτε εγώ ο ίδιος δε γνωρίζω ποία είναι η διαφορά του να πεθαίνεις από το να σε σκοτώνουν. Ξέρω πάντως ότι υποστήριξα τη σωστή πλευρά…έτσι κι αλλιώς, όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή.
Το μοναδικό ερώτημα που γεννιέται είναι το πως και το γιατί να ζει κανείς κι αυτό είναι ξεκάθαρο: ως άνθρωπος για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας, ως ένας μάχιμος επαναστάτης που αγαπά παράφορα τη ζωή περιφρονώντας το θάνατο.»
(Χόλγκερ Μάινς)
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ : ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 18.00 Μ.Μ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΟΥΝΑΚΙΟΥ