Ο άνθρωπος αξίζει περισσότερα από τον χρυσό που φοράει. Το ίδιο και το τοπίο.
*Η Rosia Montana είναι μία περιοχή της Ρουμανίας που βρίσκεται στην Δυτική Τρανσυλβανία. Το πλούσιο σε ορυκτούς πόρους υπέδαφος της είναι η αιτία που λειτουργούν μόνιμα ορυχεία από την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εκεί βρίσκονται οι καλύτερα διατηρημένες ρωμαϊκές στοές παγκοσμίως ενώ λέγεται ότι η ακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οφείλεται ως ένα βαθμό στο χρυσάφι της Ρόσια Μοντάνα. Οι τεχνίτες της εποχής είχαν αναπτύξει ένα δίκτυο υπόγειων στοών για την εξόρυξη, τόσο αριστοτεχνικό, που πολλοί το παρομοιάζουν με υπόγεια Ακρόπολη.
Στην περιοχή εξακολουθεί να βρίσκεται το μεγαλύτερο κοίτασμα χρυσού στο υπέδαφος της Ευρώπης που η Ρουμανική κυβέρνηση σε συνεργασία με πολυεθνικές εταιρίες προσπαθούν να εξορύξουν με την καταστρεπτική μέθοδο της χρήσης κυανίου. Σαν αποτέλεσμα της εκτεταμένης εκμετάλλευσης των τελευταίων χρόνων, τη νύχτα της 30 Ιανουαρίου του 2000, διέρρευσαν, από την εκεί εξορυκτική μονάδα χρυσού, 100.000 κυβικά μέτρα μολυσμένου νερού με πολύ υψηλές συγκεντρώσεις κυανίου και άλλων βαρέων μετάλλων στον ποταμό Tisla και από εκεί στον Δούναβη, πλήττοντας εκτός από τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τη Σερβία, δηλητηριάζοντας το πόσιμο νερό, σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες ψάρια και νεκρώνοντας τα οικοσυστήματα. Το περιβαλλοντικό ατύχημα στη Baia Mare θεωρείται το πιο καταστροφικό στην ιστορία της Ευρώπης μετά του Τσέρνομπιλ. Η Esmeralda Exploration, η Αυστραλιανή εταιρία που μαζί με τη Ρουμανική κυβέρνηση διαχειρίζονταν το ορυχείο, ισχυρίστηκε ότι η εκτεταμένη χιονόπτωση ήταν η αιτία που προκάλεσε την κατάρρευση του φράγματος που συγκέντρωναν τα υγρά απόβλητα από τις εξορύξεις. Τα ορυχεία έκλεισαν οριστικά το 2006 για οικονομικούς λόγους.
Στις 9 Δεκεμβρίου του 2012 μία κοινοπραξία σε συνεργασία με την Ρουμανική κυβέρνηση διεξήγαγε ένα δημοψήφισμα στην περιοχή για να πείσει ότι οι κάτοικοι ήταν υπέρ της επανέναρξης των εργασιών στα ορυχεία. Στην ουσία αυτό που πρότειναν ήταν ότι για να εξορύξουν το χρυσό θα ανατινάξουν όλα τα βουνά της περιοχής δημιουργώντας τέσσερα ορυχεία ανοιχτής εξόρυξης και μια μεγάλη δεξαμενή εναπόθεσης αποβλήτων, που θα περιέχει κυάνιο και άλλες τοξικές ουσίες. Η κοινοπραξία είναι η RMGC και ανήκει 80% σε μία Καναδέζικη εταιρία, Gabriel Resources, 19,3 στην Ρουμανική κυβέρνηση και 0,7 σε τοπικούς επιχειρηματίες και η οριστική έγκριση για την έναρξη των εργασιών εκκρεμεί από το αρμόδιο Ρουμανικό Υπουργείο Περιβάλλοντος από το 2007. Παρά την επιθετική πολιτική τους και την προσπάθεια να πείσουν ότι αποτελούν «πράσινη» επένδυση με πλήθος ανταποδοτικά οφέλη, την πλύση εγκεφάλου με τα ΜΜΕ, δεν κατάφεραν να πάρουν την έγκριση των κατοίκων για την λειτουργία του μεγαλύτερου υπαίθριου ορυχείου χρυσού στην ΕΕ. Οι κάτοικοι απάντησαν με αποχή καταφέρνοντας να βγάλουν νομικά άκυρο το δημοψήφισμα, αφού πήγαν να ψηφίσουν λιγότεροι από το προβλεπόμενο σαν κατώτερο απαραίτητο όριο συμμετοχής 50%, ενώ από το 43%που ψήφισαν, οι 36% ήταν ενάντιοι στην επαναλειτουργία των ορυχείων.
Στις Σκουριές της Χαλκιδικής, οι κάτοικοι δίνουν το δικό τους αγώνα ενάντια σε μια άλλη Καναδική εταιρία που μαζί με την Ελλάκτωρ, συμφερόντων του μεγαλοεργολάβου Μπόμπολα, σκοπεύουν να ξεριζώσουν μία δασική έκταση 317.000 στρεμμάτων για να πλουτίσουν εξορρύσοντας χρυσό, αφήνοντας πίσω τους κρατήρες στη θέση βουνών και μόλυνση στη γύρω περιοχή.
