Ακολουθώντας το ρεύμα του λαϊκισμού

Η ακροδεξιά στροφή στην Ελλάδα και την Ευρώπη
Η ανάγκη για κοινωνικές συμμαχίες κατά της ακροδεξιάς
 
του Μιχάλη Μπάκα

Ξεκίνησε επίσημα η προεκλογική περίοδος και ο πρωθυπουργός της χώρας Αντώνης Σαμαράς επέλεξε να ξεκινήσει τις περιοδείες του από τον ακριτικό Έβρο. Ξεκινά την προεκλογική περίοδο με δηλώσεις με φόντο το τείχος του Έβρου. Όπως ενημερωνόμαστε από τα ΜΜΕ:

«Ο πρωθυπουργός είδε ακόμη από κοντά το αποτρεπτικό εμπόδιο, «φράχτη», για την είσοδο των μεταναστών, που έχει τοποθετηθεί κατά μήκος του Έβρου και αμέσως μετά δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι τα αποτελέσματά του είναι πάρα πολύ ικανοποιητικά ως προς την αποτροπή της διέλευσης παράτυπων μεταναστών, που είχε αποκτήσει εκρηκτικές διαστάσεις. «Αυτό έχει πια αποτραπεί. Ο φράχτης έπαιξε αυτό τον ρόλο τον πάρα πολύ θετικό και, όπως δήλωσα και προηγουμένως, σημαντικό είναι πως αυτός πρέπει να παραμείνει. Ο φράχτης αυτός έχει δουλέψει για το καλό του τόπου και οι θεωρίες ότι θα πρέπει να τον ρίξουμε, να τον γκρεμίσουμε, ώστε να μπαίνουν μέσα οι λαθρομετανάστες και να τους παρέχουμε νοσοκομειακή και ασφαλιστική κάλυψη είναι κάτι το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να το επιτρέψει ο ελληνικός λαός» τόνισε ο κ. Σαμαράς.»

Την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Ν. Κάμερον σύρεται σε ξενοφοβικές δηλώσεις ακολουθώντας την ατζέντα του ακροδεξιού – ξενοφοβικού κόμματος του Ν. Φάρατζ, που κατέλαβε την πρώτη θέση στις ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου. Ενόψει των βουλευτικών εκλογών του 2015 η πολιτική ατζέντα στη Μεγ Βρετανία περιλαμβάνει την απένταξη της χώρας από την ΕΕ μέσω δημοψηφίσματος και τον περιορισμό των μεταναστευτικών ροών. Παράλληλα η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση της Γαλλίας δέχεται πίεση από την άνοδο τους ακροδεξιού κόμματος της Μ. Λεπέν ενώ η κυβέρνηση Μέρκελ της Γερμανίας ακολουθεί ακραία συντηρητική, αντίθετη σε κάθε έννοια κοινοτικής αλληλεγγύης πολιτική, ικανοποιώντας τα πλέον συντηρητικά τμήματα της γερμανικής κοινωνίας.

Το φάντασμα του λαϊκισμού πλανάται πάνω από όλη την Ευρώπη και σε μια δύσκολη συγκυρία οι ευρωπαίοι «ηγέτες» προτιμούν να ακολουθούν το συρμό της «εύκολης» ακροδεξιάς ρητορικής, αδυνατώντας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Δεν βλέπουν ότι με την τακτική τους αυτή ουσιαστικά ενισχύουν τα ακραία ακροδεξιά κόμματα καθώς οι πολίτες που σκέπτονται με αυτόν τον τρόπο στο δίλημμα «καθαρός ακροδεξιός» ή «ντεμί ακροδεξιός» θα επιλέξουν το γνήσιο.

Στο ίδιο μοτίβο ο Πρωθυπουργός έχει εντάξει στη ΝΔ ακροδεξιά στοιχεία όπως οι Βορίδης, Γεωργιάδης και Πλεύρης, δίνοντας τους μάλιστα και υπουργικά χαρτοφυλάκια. Ο Α. Σαμαράς ξεκίνησε την προεκλογική περίοδο, φωτογραφίζομενος μπροστά από το τείχος του αίσχους, βάζοντας ως πρώτο θέμα για τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου το μεταναστευτικό και τη ξενοφοβία. Θέλοντας προφανώς να αλιεύσει ψήφους από τη Χρυσή Αυγή, μιλάει για την επιτυχή μείωση του μεταναστευτικού ρεύματος στον Έβρο αλλά αποκρύπτει την τεράστια άνοδο των μεταναστευτικών ροών που σημειώθηκε το 2014 στα νησιά μας. Μόνο στη Λέσβο οι μετανάστες που ήρθαν το 2014 ξεπέρασαν τις 11,000. Τα επίσημα στατιστικά δείχνουν ότι στα νησιά η αύξηση φτάνει στο 400% ενώ συνολικά στη χώρα η αύξηση είναι της τάξης του 82%. Η πλειοψηφία δε των μεταναστών είναι πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία. Πρόσφυγες που βάσει όλων των συνθηκών δικαιούνται προστασία. Οι νησιώτες ξέρουμε πολύ καλά τα αποτελέσματα του φράκτη του Έβρου, που έχει απλά μεταφέρει τις μεταναστευτικές ροές προς τη θάλασσα, με μόνους κερδισμένους τους εργολάβους- κατασκευαστές των φυλακών «πρώτης υποδοχής» καθώς και τους διακινητές των μεταναστών. Άμεσο αποτέλεσμα, το τσουβάλιασμα εκατοντάδων μεταναστών στα κρατητήρια και οι δεκάδες θάνατοι αθώων προσφύγων σε ναυάγια, που το μόνο τους αμάρτημα ήταν ότι ήθελαν να σώσουν τις οικογένειες τους από τον πόλεμο.

Η Μάργκαρετ Θάτσερ, Βρετανή πρωθυπουργός (1979-90) και ιέρεια του νεοφιλευθερισμού είχε πει ότι «Εάν δίνεις προσοχή στην κοινή γνώμη και στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, τότε δεν κυβερνάς, αλλά υπακούς.» Όταν οι πολιτικοί δεν μπορούν να υπερβούν το λαϊκισμό, οι πολίτες οφείλουμε με την κοινωνική μας δράση να διαμορφώσουμε πλειοψηφίες που να ξεπερνούν τέτοιες αγκυλώσεις. Μόνο έτσι, μπορούμε να διαμορφώσουμε νέες πλειοψηφίες, ενώνοντας τις φωνές μας όλοι εμείς που βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς, μακριά από μικροκομματικά οφέλη. Μόνο έτσι, υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα και την Ευρώπη που ονειρευόμαστε.