Η ζωή μας στηρίζεται σε στερεότυπα και σύμβολα, σε βεβαιότητες και αρχές. Με αυτά φτιάχνουμε έναν χάρτη και μια διαδρομή, για να μην χαθούμε στην πραγματικότητα. Ο καθένας έχει έναν δικό του τέτοιο χάρτη και συνεχώς τον εμπλουτίζει. Έτσι σίγουροι, πορευόμαστε, εργαζόμαστε, διασκεδάζουμε, φτιάχνουμε ή όχι οικογένειες, πουλάμε κι αγοράζουμε, σκάβουμε, χτίζουμε, συνεργαζόμαστε· ζούμε και έχουμε τη δυνατότητα να αμφισβητούμε, να αμφιβάλλουμε, να ανακαλύπτουμε. Αν όμως λίγο μετακινηθούν ή αλλάξουν κάποια στοιχεία της πραγματικότητας, μπορεί να αλλάξει η ζωή μας, να καταρρεύσει ο κόσμος μας, ή να απελευθερωθούν δυνάμεις και να ανθίσουν καινούργιες δυνατότητες.
Η φωτογραφική μηχανή είναι ένας ψυχρός τρόπος καταγραφής εικόνων της πραγματικότητας, αυτό εμπεριέχει άπειρες δυνατότητες, αν και μια φωτογραφία από μόνη της δεν αφηγείται τίποτα (μια στιγμή παγωμένη στο χρόνο) εμείς προβάλλουμε δικά μας στοιχεία πάνω της. Η φωτογραφία είναι οπτική γλώσσα, μια γλώσσα που δεν τη διδαχθήκαμε στο σχολείο και την χρησιμοποιούμε τις πιο πολλές φορές αστόχαστα μέσα στην πληθώρα εικόνων που μας κατακλύζουν. Έτσι συνήθως αναπαράγουμε στερεότυπες εικόνες του κόσμου μας και του εαυτού μας. Η φωτογραφία όμως μας δίνει την δυνατότητα να βλέπουμε με πιο καθαρό βλέμμα, να αμφισβητήσουμε τα στερεότυπα που καθορίζουν τη ζωή μας και να γινόμαστε παρατηρητές του κόσμου μας και του εαυτού μας.
Κάθε εβδομάδα με ένα μικρό κείμενο και ένα-δυο φωτογραφίες θα γράφουμε ένα σχόλιο σε σχέση με τον τρόπο που βλέπουμε ή δεν βλέπουμε, τη σχέση της φωτογραφίας με το χρόνο, τις αναμνήσεις, την αφήγηση, το ταξίδι κτλ. Ο τίτλος: απλά μαθήματα φωτογραφίας, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτά που θα ασχολούμαστε είναι απλά, σίγουρα δεν θα είναι μαθήματα και δεν θα αφορούν μόνο τη φωτογραφία. Αλλά στην κυριολεξία τους οι τρεις λέξεις μαζί αποδίδουν την πρόθεση, τα σύντομα κείμενα της στήλης να δείξουν τις δυνατότητες της φωτογραφικής διαδικασίας και της φωτογραφίας σαν οπτική γλώσσας.
Η παραπάνω φωτογραφία δείχνει ένα μεγάλο χάρτη που είχα πολλά χρόνια στο γραφείο μου, στην αρχή μού ήταν δύσκολο να τον συνηθίσω αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός και στο μυαλό μου ο νότος ήταν πάνω και ο βοράς κάτω. Πριν δυο χρόνια, στην τελευταία μετακόμιση, τον χάρισα σε ένα φίλο.
