Το ΣΙΣΜΙΚ το 1987, η κρίση και ο θείος ο Τζίμης
γράφει ο Κώστας Ζαφείρης
Το μακρινό 1987 σπούδαζα στην Αθήνα, η μάνα μου ήταν μαζί μου στο υπόγειο στο Κουκάκι καθώς ο πατέρας ταξίδευε. Το Μάρτη εκείνης της χρονιάς προέκυψε η μεγαλύτερη κρίση με την Τουρκία που είχα γνωρίσει μέχρι τότε. Τα της Κύπρου τα θυμόμουνα από τις παιδικές μου μνήμες. Τα των Ιμιων θα τα ζούσα την επόμενη δεκαετία.
Λοιπόν στην Αθήνα η έξοδος του Σισμίκ στο Αιγαίο είχε προκαλέσει αναστάτωση μεγάλη. Και με τον αταβισμό της κατοχής, ο κόσμος έτρεχε στα σούπερ μάρκετ και φόρτωνε κούτες γάλατα, κονσέρβες και τα σχετικά. Η μάνα ανήσυχη, μου έλεγε συνεχώς και τι θα γίνουμε αν γίνει πόλεμος. Τι να γίνονται άραγε οι συγγενείς, οι αγαπημένοι μας στο νησί;
Σημειωτέον ότι η πληροφόρηση της εποχής, για δεκαετία του 1980 ήταν τα κρατικά κανάλια στην τηλεόραση και οι σταθμοί στο ραδιόφωνο και οι εφημερίδες. Πολλές εφημερίδες που ο κόσμος τις διάβαζε μετά μανίας, πουλούσαν κι εκατομμύρια φύλλα.
Για να μην τα πολυλογώ και να μην ξεστρατίζω, την κρίσιμη μέρα, πάω να πάρω τηλέφωνο. Μην φανταστείτε ότι ανέτως πάτησα τον αριθμό στο κινητό…. Πήγα στο περίπτερο, στήθηκα στην ουρά, περίμενα, και πήρα στο κυκλικό καντράν, ποιον άλλον το θείο μου τον τυπογράφο, τον μόνο που είχε τηλέφωνο στο τυπογραφείο.
– Έλα ρε θείε τι κάνετε;
– Καλά είμαστε, εσείς;
– Κι εμείς καλά, με τους Τούρκους τι γίνεται;
– Ε δεν τα μαθαίνεις; Τα συνηθισμένα.
– Εσείς ετοιμαστήκατε; Ψωνίσατε;
– Τι να ψωνίσουμε; Κάτι μπριζολίτσες πήρα, έχει και κάτι κουνουπίδια όμορφα θα πάρω κάνα δυο, τι άλλο;
– Μα εδώ λένε ότι θα γίνει πόλεμος.
– Εκεί έτσι δεν λένε πάντα; Κι εσύ κάθεσαι και τους πιστεύεις; Άμα γίνει ό,τι γίνει, ξέρουμε τι θα κάνουμε, δεν ξέρουμε;
– Ε… ναι…
– Άντε κλείσε Κωστή να μην πληρώνεις…
– Άντε γειά θείε Τζίμη να προσέχετε!
– Κι εσείς να προσέχετε και να μην ακούτε μπαρούφες.
Ο μακαρίτης ο θείος, που άσχετος δεν ήταν φυσικά, το είχε πιάσει το νόημα. Ζούσε σε άλλη εποχή βέβαια, τότε που κάθε λέξη που ήταν να μπει στην εφημερίδα τη ζύγιζε προσεχτικά. Σήμερα, ευτυχώς, έχουμε fake news, κομπορρημοσύνες και ψευτοπαλικαρισμούς, γεωπολιτικούς αναλυτές των παραθύρων, το πλάσμα δήμοβερύκιο μια κατηγορία από μόνο του, καμμένους υπουργούς και άλλους φαιδρούς. Μεγάλη πληροφόρηση και πιο καθαρήματιά (νομίζουμε!).
Ο θείος είχε πει απλά «ψυχραιμία παιδιά»…
Άμα γίνει ό,τι γίνει, ξέρουμε τι θα κάνουμε, δεν ξέρουμε;
