«Έρχεται ο Στόλος»

γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη

Ανέκραξε η Μελίνα στα Παιδιά του Πειραιά και η Βέσπω Διαμαντίδου στα Κόκκινα Φανάρια. Δεν έφταναν οι τουρκικές και ελληνικές ακταιωροί, η FRONTEX, τα hotspots με το στρατό, φτάνουν και τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ. Για να κάνoυν τι ακριβώς;

Σύμφωνα με τις αρχικές επίσημες ανακοινώσεις –που μετά αναιρέθηκαν– δεν θα κάνει αποτροπές, αλλά θα συμβάλλει, λέει, στο «να παταχθούν οι διακινητές». Λες και οι διακινητές, και εννοώ τα μεγάλα κεφάλια, είναι στη θάλασσα. Λες και δεν γνωρίζουμε όλοι/ες πολύ καλά, και ακόμα περισσότερο οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, ότι όσοι διακινητές μπαίνουν στις βάρκες και συλλαμβάνονται είναι οι φτωχοδιάβολοι της όλης ιστορίας, ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας. Λες και οι διακινητές δεν μπορούν να πιαστούν στην ξηρά. Λες και οι πρόσφυγες έχουν κανέναν άλλο δρόμο να ακολουθήσουν, πλην του να παραδοθούν στα νύχια των διακινητών. Το «πρόβλημα» το έχει ονοματίσει εδώ και πάρα πολύ καιρό η Ευρώπη: είναι οι άνθρωποι, είναι οι πρόσφυγες, και όχι ο πόλεμος.

Τους τελευταίους μήνες ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Το Αιγαίο είναι πλέον υγρός τάφος για εκατοντάδες ανθρώπους, δεν μπορούμε πια να αγναντέψουμε τη θάλασσα χωρίς να αναζητήσουμε κάποια βάρκα ή να σκεφτούμε την τελευταία είδηση για ένα ακόμα ναυάγιο. Και όλοι οι ιθύνοντες ασχολούνται με το πώς οι πρόσφυγες θα μείνουν εγκλωβισμένοι στην Τουρκία, που, εν μέσω σφοδρών επιθέσεων του στρατού κατά των Κούρδων, αναγνωρίζεται ως «ασφαλής χώρα».

Και μέσα στο γενικό χαμό, με δηλώσεις επί δηλώσεων, ανακοινώσεις, συμβούλια, αποφάσεις που ανατρέπονται λίγες ώρες αφού δημοσιοποιηθούν, με σχέδια που έχουν αποτύχει πριν εφαρμοστούν, μας προκύπτει και το ΝΑΤΟ και η σχετική φιλολογία περί «φύλαξης των συνόρων» – από ποιους;  Από τους πρόσφυγες του πολέμου.

Για ποια σύνορα μας μιλάνε; Για τα σύνορα που έχουν μετατραπεί σε υγρό τάφο. Πότε οι ευρωπαϊκές κοινωνίες θα φωνάξουν «φτάνει πια;», πότε θα διεκδικήσουμε να μπει ένα τέλος σε αυτό το βάρβαρο θέατρο που έχει πραγματικά θύματα και πραγματικούς νεκρούς;

Οι κοινωνίες μας μια απάντηση έχουν να δώσουν σε όλη αυτή τη σχιζοφρένεια: ανοιχτά σύνορα και ασφαλείς δίοδοι μέχρι να τερματιστούν οι αιτίες που προκαλούν την προσφυγιά!