γράφει ο Σιδερής Τσούρος
Το ζήσαμε κι αυτό. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Μιχαηλίδης αρνήθηκε να παραστεί στην έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το προσφυγικό γιατί είδε πολιτικές σκοπιμότητες και προχειρότητα. Προσέξτε, δεν είδε το χειμώνα που έρχεται, ούτε τις βροχές που δημιούργησαν τραγικές εικόνες στην πόλη μόλις λίγες ημέρες πριν. Είδε σκοπιμότητες. Τελικά τι κι αν είσαι ιατρός και μάλιστα ρευματολόγος (!) βλέπεις ό,τι θέλεις και ανάλογα με τη συγκυρία. Έτσι είναι η πολιτική.
Βέβαια ο βουλευτής Χίου του ΣΥΡΙΖΑ γενικά είναι πολύ απασχολημένος. Όχι, δεν τον απασχολεί το προσφυγικό που ταλανίζει το νησί. Θα φαντάζεστε ότι ενδεχομένως «τρέχει» για να προωθήσει θέματα υγείας που αφορούν τη Χίο, καθότι και η ειδικότητά του, όπως είπαμε. Και πάλι αρνητική απάντηση θα πάρετε. Ίσως σκέφτεστε ότι ενδεχομένως ασχολείται με το θέμα του Λωβοκομείου που τόσο τον είχε απασχολήσει στο παρελθόν, και δικαίως. Όχι και πάλι.
Για να μην μακρηγορώ ο βουλευτής έχει αφοσιωθεί σε κάτι που ονομάζεται Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας! Επιπλέον είναι και Πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Συνεργασίας με το Παναφρικανικό Κοινοβούλιο. Παπαθεμελής, Γιακουμάτος, Νεράντζης και άλλοι πολιτικοί αστέρες παρόμοιου βεληνεκούς έχουν περάσει από την Δ.Σ.Ο. Δεν βγάζετε άκρη; Δεν πειράζει! Όπως βλέπω στην ηλεκτρονική σελίδα της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας αυτή ιδρύθηκε το 1993 με πρωτοβουλία της Ελλάδας (σε αυτά είμαστε πρώτοι), ενώ διαβάζοντας την καταστατική της διακήρυξη εντοπίζεις διάφορα χαριτωμένα, όπως ότι «το Συνέδριο με ικανοποίηση υπογραμμίζει την πτώση των αθεϊστικών καθεστώτων, αντιθέτων προς την ανθρώπινη φύση». Έτσι λοιπόν ο βουλευτής μας μαζί με άλλους ορθόδοξους πάντα βουλευτές από τη Ρωσία, το Σουδάν, το Καζακστάν, την Ουκρανία, τη Μολδαβία και άλλες χώρες δεν ασχολείται με τα εγκόσμια και τα βαρετά μνημόνια, αλλά με τα ζητήματα της ορθοδοξίας, διακοινοβουλευτικώς και με άφθονα ταξίδια. Μεταξύ άλλων: Βιέννη 25 με 29 Ιουνίου 2016, άλλωστε 5 ημέρες δεν είναι και πολλές όταν έχεις να αναλύσεις θεολογικά ζητήματα. Γιοχάνεσμπουργκ 4 με 6 Οκτωβρίου, στην ταπεινή Αθήνα 17 με 18 Οκτωβρίου, Βουκουρέστι 21 με 23 Οκτωβρίου (για Ρουμανικό Πρόγευμα Προσευχής όπως διαβάζουμε – no further comment). Οργασμός συνεδριάσεων. Μετά από αυτά πώς να βρεις χρόνο και για τα επίγεια; Και με τι αντοχές; Λογικό.
Τώρα εάν το δούμε το θέμα καθαρά από άποψη εκκλησιαστικού δικαίου, ο Μιχαηλίδης άνετα θα μπορούσε να κατηγορηθεί για «εισπήδηση». Στην κυριολεξία τρώει το ψωμί των Μητροπολιτών! Αλλά βλέπετε, στην Ελλάδα κάπως έτσι ήταν πάντα. Οι Δεσποτάδες ασχολούνται με την πολιτική και οι πολιτικοί με τα Θεία! Το πόπολο σταυροκοπιέται με δέος και ο νοών νοείτο.
Δεν ξέρω εάν η κατάσταση είναι για γέλια ή για κλάματα, πραγματικά. Ελπίζω μόνο ο βουλευτής να έχει την ευαισθησία και να πληρώνει αυτά τα ταξίδια από την τσέπη του. Αδυνατώ να πιστέψω ότι σε μία εποχή που κόσμος στερείται και το ψωμί και οι τράπεζες ακονίζουν τα δόντια τους για να πάρουν τα σπίτια των πολιτών, κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ δαπανώνται κάθε χρόνο προκειμένου οι θρησκευόμενοι βουλευτές του Κοινοβουλίου να κάνουν πληρωμένα ταξιδάκια και να συζητάνε μεταξύ προσευχών και συλλείτουργων. Ή μήπως τελικά όλα είναι πιθανά;
