Τοποθέτηση του Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέα Μιχαηλίδη αναφορικά με τις θέσεις του κυβερνώντος κόμματος για την ανάπτυξη της Χίου
Το τελευταίο διάστημα, τουλάχιστον από την προεκλογική περίοδο του Σεπτεμβρίου, διατυπώνεται συστηματικά – μονότονα θα έλεγα – στη δημόσια σφαίρα του νησιού μας η θέση, πως ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ, και κατά συνέπεια και ο βουλευτής του, αντιτίθενται σε μια σειρά από πιθανά ή επικείμενα έργα ανάπτυξης μεγάλου βεληνεκούς. Συνηθέστερα δε η θέση αυτή, η οποία διατυπώνεται υπό τη μορφή καταγγελίας με εκφωνητές το βουλευτή ή στελέχη της ΝΔ (ή συμπαθούντες αυτών), υπαινίσσεται ή ρητά κατηγορεί το ΣΥΡΙΖΑ Χίου για συνολικά «αντιαναπτυξιακή» ιδεολογία, για «ιδεοληψίες» απέναντι στην επιχειρηματικότητα και τις ιδιωτικές επενδύσεις, και άλλα συναφή. Σε μια πιο πρόσφατη εκδοχή της, με αφορμή την επένδυση στα Κεραμεία, η θέση αυτή αποπνέει και μια χαιρέκακη ειρωνεία για την (υποτιθέμενη) κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ.
Επειδή πλέον τα ίδια τα εμπειρικά δεδομένα δεν μπορούν να υποστηρίξουν πειστικά, αν ποτέ το έκαναν, αυτό το επιχείρημα και επειδή επιπλέον καλό και δημοκρατικό είναι ο δημόσιος διάλογος, ακόμα και η σκληρή αντιπαράθεση, να διεξάγεται επί στοιχείων και πολιτικών επιχειρημάτων και όχι «περί όνου σκιάς», χρειάζεται νομίζω να ειπωθούν καθαρά κάποια πράγματα επί των ζητημάτων ανάπτυξης-έργων στη Χίο και γενικότερα περί αναπτυξιακής πολιτικής.
Τους τελευταίους δύο μήνες, από την ανάληψη δηλαδή των κυβερνητικών ευθυνών για δεύτερη φορά από το ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, έχουν προκύψει τρεις σημαντικές εξελίξεις όσον αφορά τις προοπτικές ανάπτυξης στο νησί μας. Είναι γνωστές σε όλους, αλλά τις υπενθυμίζω: Πρώτον, η επίτευξη για πρώτη φορά τη απευθείας ακτοπλοϊκής σύνδεσης των Οινουσσών με τον Πειραιά, με την οποία ικανοποιείται ένα μακροχρόνιο αίτημα των κατοίκων του νησιού. Η σύνδεση αυτή αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την ενίσχυση της τοπικής οικονομίας, μέσω πρωτίστως της διευκόλυνσης της επισκεψιμότητας και της τουριστικής κίνησης, αλλά ταυτόχρονα θα διευκολύνει την καθημερινότητα των μονίμων κατοίκων και θα ενισχύσει το αίσθημα ασφάλειάς τους.
Δεύτερη εξέλιξη, η επικείμενη – σύμφωνα με τις δημοσιοποιηθήσες διαβεβαιώσεις των κ. Υφυπουργών Σγουρίδη και Κουικ προς τον Δήμαρχο – έναρξη των εργασιών για την ολοκλήρωση της κατεδάφισης και περίφραξης της απολλοτριωθείσας περιοχής για την επέκταση του αεροδρομίου. Δεν κρύβουμε το γεγονός ότι στο παρελθόν ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ είχε διατυπώσει ενστάσεις, αλλά και εναλλακτικές, στην επιδιωκόμενη τότε επέκταση, τη φιλοσοφία και τους στόχους αυτής. Από τη στιγμή όμως που το έργο της επέκτασης είχε προχωρήσει και είχε φτάσει σε αυτό το σημείο, χωρίς επαναλαμβάνω να φέρουμε την οποιαδήποτε ευθύνη γι’ αυτό, το καταστροφικό και παράλογο θα ήταν να λιμνάσει και άλλο, με κίνδυνο να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο ανολοκλήρωτων έργων που έχουν δημιουργήσει οι κυβερνήσεις του παλιού κατεστημένου, με τεράστιο οικονομικό κόστος για τον ελληνικό λαό. Άρα, σφάλουν βαρύτατα, αν δεν παραπληροφορούν συνειδητά για να λησμονηθούν οι δικές τους διαχειριστικές και πολιτικές ευθύνες, όσοι μας κατηγορούν ή μας εγκαλούν για υποχώρηση από τις θέσεις μας· σκοπός μας και μόνο είναι η αποτροπή μιας δυσμενέστατης εξέλιξης.
Τρίτη, και πιο πρόσφατη εξέλιξη, η έγκριση από τη Διυπουργική Επιτροπή Στρατηγικών Επενδύσεων της επένδυσης στα Κεραμεία με βάση τη διαδικασία «fasttrack». Νομίζω πως δεν χρειάζεται να υπογραμμίσω τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οφέλη που δυνητικά θα έχει αυτή η επένδυση για την ανάταση της τοπικής οικονομίας, τις ευρύτερες προοπτικές τουριστικής ανάπτυξης, καθώς – και κυρίως – τη μείωση της ανεργίας στο νησί μας. «Δυνητικά», γιατί βεβαίως μένει να αποδειχθεί το κατά πόσον θα γίνουν σεβαστοί οι συμφωνημένοι όροι όσον αφορά τον περιβαλλοντικό και αρχαιολογικό πλούτο της περιοχής, καθώς και το κατά πόσον θα τηρηθούν οι δεσμεύσεις του επενδυτή, ειδικά όσον αφορά την εμπλοκή των ντόπιων εταιρειών και την απασχόληση ανθρώπινου δυναμικού από τη Χίο· αυτή η στάση δεν συνιστά καχυποψία, αλλά εγρήγορση για την τήρηση της νομιμότητας και μέριμνα για το συμφέρον των πολλών. Νομίζω πως αυτή η στάση είναι που πρέπει να μας χαρακτηρίζει, και σε κάθε περίπτωση αυτή είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ τόσο παλαιότερα, όσο και σήμερα, τόσο ως αντιπολίτευση, όσο και ως κυβέρνηση.
Πράγματι, στο σύντομο παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εκφράσει ενστάσεις, τόσο σε κεντρικό όσο και τοπικό επίπεδο, για τη διαδικασία του fasttrack. Με βάση αυτές τις ενστάσεις, αλλά – όπως πρέπει να παραδεχθούμε – με βάση και ορισμένες ισοπεδωτικές και σχεδόν καταστροφολογικές φωνές στον (τότε) ΣΥΡΙΖΑ, είχε κατασκευαστεί από κάποιους η καρικατούρα της «αντιαναπτυξιακής» Αριστεράς. Οι καρικατούρες βέβαια είναι πάντα βολικές, διότι επιτρέπουν στον εκάστοτε κατασκευαστή τους να εμφανίζεται ως ο «λογικός», ο ορθός ή (εν προκειμένω) ως ο μοναδικός υπέρμαχος της ανάπτυξης. Οι βασικές αντιρρήσεις όμως του ΣΥΡΙΖΑ τότε δεν είχαν να κάνουν με την ανάγκη μείωσης του χρόνου υλοποίησης των επενδύσεων, αλλά α) με το βεβαρημένο παρελθόν των τότε κυβερνώντων καθώς και β) με τη γενικότερη πολιτική απορρύθμισης και γ) το γενικότερο πνεύμα της άρον-άρον συμμόρφωσης με τις επιταγές των δανειστών, κάτι που συνδυαστικά δημιουργούσε μεγάλη πιθανότητα «ξεπουλήματος» του δημόσιου πλούτου και αλόγιστης, περιβαλλοντοκτόνου ανάπτυξης. Σήμερα, καμία από τις παραπάνω συνθήκες δεν ισχύει: η κυβέρνηση έχει αποδείξει πως, στα πλαίσια του επιβεβλημένου συμβιβασμού, κάθε άλλο παρά δέχεται κάθε απαίτηση των δανειστών (θυμίζω την πρόσφατη ρύθμιση για την πρώτη κατοικία), ενώ προσπαθεί με κάθε τρόπο – και πετυχαίνει – να βρει χώρο για την απάλυνση των συνεπειών της κρίσης και την εφαρμογή του παράλληλού προγράμματος (βλέπε την προσφάτως αναγγελθείσα αύξηση του «κοινωνικού» Προϋπολογισμού για το 2016 κατά 820 εκ).Άρα, δεν υπάρχει καμιά υπαναχώρηση από τις προηγούμενες θέσεις μας: αυτό που συνέβη είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τις ίδιες του τις ενέργειες και με βάση την ιδεολογική και πολιτική του κληρονομιά έχει επιφέρει αλλαγή των δεδομένων, στη βάση ακριβώς των πάγιων θέσεών του για ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης και το σεβασμό του περιβάλλοντος.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δημιουργεί, μέσα σε ασφυκτικές οικονομικές συνθήκες, προϋποθέσεις ανάπτυξης στο νησί μας στα πλαίσια των αρχών της, αλλά και δεσμεύσεων για τήρηση του συντάγματος και των νόμων του κράτους.
