γράφει ο Τέλης Τύμπας
Γίνεται μια δημόσια αδειοδότηση επιχειρήσεων να περιλαμβάνει διαδικασία κλειστή στους πολίτες, να μη βασίζεται σε συνεδρίαση και ψηφοφορία σωμάτων αιρετών που θα θέσουν δημόσια κριτήρια επιλογής (πέραν του ποιος πλειοδοτεί οικονομικά); Πριν απαντήσουμε, θα πρότεινα να θυμηθούμε ότι στη χώρα αυτή υπάρχει κι άλλος δρόμος για την δημόσια αδειοδότηση επιχειρήσεων, στον οποίο πρωταγωνιστούν δυνάμει αιρετοί που διαβουλεύονται και ψηφίζουν δημόσια, σε διαδικασίες θεσμικά ανοιχτές σε όλους τους επιχειρηματίες και όλους τους υπόλοιπους πολίτες. Ένας δρόμος που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει, όπως θα δούμε, να κλείσει αυτές τις μέρες (κάτι που θα διευκολύνει στο να παρουσιάζεται κάποια αδειοδότηση ως δημόσια παρότι θα σημαδεύεται από μια κλειστή διαδικασία). Αυτόν τον δρόμο ακολουθούμε (και ελπίζαμε σε μια αριστερή-οικολογική κυβέρνηση για να αλληλοϋποστηριζόμαστε στον αγώνα να τον διευρύνουμε) όσες κι όσοι εκπροσωπούμε παρατάξεις των κινημάτων, της αριστεράς και της οικολογίας στο αιρετό όργανο του πρώτου βαθμού αυτοδιοίκησης που ονομάζεται Δημοτική Κοινότητα. Πρόκειται για το ταπεινότερο αιρετό όργανο της βαριά λαβωμένης από τον Καλλικράτη τοπικής αυτοδιοίκησης, δυνάμει όμως όσο πιο κοντά γίνεται στην κοινωνία και τις αγωνίες της.
Δεν θα ξεχάσω μια αγωνιώδη συνεδρίαση της Δημοτικής Κοινότητας Χίου πριν το φετινό καλοκαίρι, στην οποία παραβρέθηκαν για να δηλώσουν ταυτόχρονα την απόγνωσή τους (1) ένα συμπαθές ζευγάρι που είχε ένα ιδιόκτητο σπίτι δίπλα στο οποίο είχε ανοίξει ένα μπαρ με μουσική που έκανε τη ζωή στο μικρό παιδί τους εφιάλτη και (2) ο συμπαθής επιχειρηματίας του μπαρ με τη μουσική που είχε επίσης ξοδέψει μια μικρή περιουσία για να το ανοίξει και ήθελε να αποφύγει τον εφιάλτη του να του το κλείσουν. Στο κοινό τους αδιέξοδο συμπυκνώνονταν η απουσία μιας δημοτικής πολιτικής που θα συνυπολόγιζε στην διαδικασία αδειοδότησης καταστημάτων την ανάγκη χωροθέτησης δραστηριοτήτων από ένα αιρετό όργανο, το οποίο θα διαμόρφωνε και θα υλοποιούσε ένα σχέδιο που θα προστατεύει το ένα συμφέρον από την συγκρουσιακή σύμπτωση με ένα αντίθετο. Για να μην πληρώνει ένας άνθρωπος ότι έχει και δεν έχει για ένα σπίτι κι ένας δεύτερος για ένα μαγαζί πριν διαπιστώσουν ότι έχει πέσει ο ένας πάνω στον άλλο και καταστρέφονται έτσι και οι δύο.
Για να αποφεύγεται μια τέτοια σύγκρουση και διάφορα παρόμοια, η αριστερή, οικολογική και κινηματική παράταξη της ελάσσονος αντιπολίτευσης που έχει τύχει να εκπροσωπώ στη Δημοτική Κοινότητα Χίου διεκδικεί εδώ και δύο χρόνια, σε κάθε συνεδρίαση, το αυτονόητο: να παραχθεί άμεσα από τη δημοτική αρχή της Χίου, σε συνεργασία με τις υπηρεσίες του δήμου, ένας χάρτης με τις διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες που έχουν αδειοδοτηθεί. Έτσι ώστε κάθε νέα αδειοδότηση να μπορεί να υπαχθεί σε μια προοπτική ενός ανοιχτά και δημόσια διαμορφούμενου σχεδίου για την χωροθέτηση των διαφόρων δραστηριοτήτων στην πόλη. Ένας χάρτης στη διάθεση της Δημοτικής Κοινότητας και κάθε ενδιαφερόμενου πολίτη που θα λαμβάνεται υπόψη πριν την αδειοδότηση. Έτσι ώστε, επιπλέον, ένας άνθρωπος που χρειάζεται τον ειδικό διάδρομο για τους τυφλούς να είναι σίγουρος ότι αυτός δεν θα είναι περίπου παντού κατειλημμένος από τραπεζοκαθίσματα καταστημάτων. Ενώ, παράλληλα, οι επιχειρηματίες των καταστημάτων θα έχουν επαρκή χώρο για αδειοδοτημένα τραπεζοκαθίσματα ώστε να μπορούν να βγουν (κι έτσι θα εκλείψει και το άλλοθι για διαδρόμους τυφλών που καταλαμβάνονται από τραπεζοκαθίσματα γιατί δεν βγαίνει αλλιώς η επιχείρηση).Η προηγούμενη δημοτική αρχή της Χίου, με πολλές καταβολές στο ΠΑΣΟΚ, δεν παρήγαγε ποτέ κάποιον τέτοιον χάρτη, παρότι είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή της. Γι αυτό και για κάτι παρόμοια, οι πολίτες προτίμησαν μια νέα δημοτική αρχή. Η νέα δημοτική αρχή, με πολλές ήδη εκβολές στη ΝΔ, έχει ήδη σπαταλήσει δύο χρόνια χωρίς να έχει φροντίσει να παραχθεί ο χάρτης των αδειοδοτήσεων.
Τα χειρότερα όμως έρχονται από αλλού. Από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία κατέθεσε μέσα στον Αύγουστο για διαβούλευση νομοσχέδιο που αποσπά την αδειοδότηση επιχειρήσεων από την σημαίνουσα προέγκριση ενός αιρετού οργάνου, τη Δημοτική Κοινότητα, και την μετατρέπει, πρακτικά, σε αυτο-αδειοδότηση. Αυτό στο όνομα της διευκόλυνσης, υποτίθεται, της διαδικασίας δια της απλοποίησης της. Στην πραγματικότητα ακυρώνει κάθε προοπτική χωροθέτησης και πρακτικά καταργεί την Δημοτική Κοινότητα ως όργανο, ενισχύοντας τον συγκεντρωτισμό της Καλλικρατικής αντιμεταρρύθμισης στην αυτοδιοίκηση. Κι αυτό το νομοσχέδιο δεν προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και τα μείγματα λαϊκισμού και νεοφιλελευθερισμού που έχουν προωθήσει ως κυβερνήσεις στην αυτοδιοίκηση. Προέρχεται από μια κυβέρνηση που έχει μαζέψει πολύ πρώην ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αλλά έχει, ακόμη, σε κορυφαίες θέσεις, ανθρώπους που στο όνομα της ανανέωσης του κομμουνιστικού και αριστερού κινήματος (και της συνάντησης του με την πολιτική οικολογία) είχαν κάνει σημαία τους την αυτοδιοικητική αποκέντρωση και την ανάγκη δημόσιας χωροθέτησης των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.
