του Σιδερή Τσούρου
Οι επιλογές και η θητεία της Κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα διδάσκεται για δεκαετίες στα αμερικανικά και ευρωπαικά πανεπιστήμια ως τραγικό παράδειγμα προς αποφυγή και μοναδική περίπτωση κόμματος που μέσα σε ελάχιστο διάστημα πέρασε από την απόλυτη κυριαρχία στην ανυποληψία.
Δυστυχώς οι ευθύνες για τα σημερινά αδιέξοδα ανήκουν αποκλειστικά στον ΣΥΡΙΖΑ μιά και η στάση των τοκογλύφων-δανειστών ήταν εύκολα προβλέψιμη. Η ευθύνη βαραίνει δραματικά την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και τους Τσίπρα, Παππά, Δραγασάκη και άλλα πρόθυμα στελέχη που υποστήριξαν ανοιχτά τη δεξιά στροφή του κόμματος το 2012. Η σταδιακή διολίσθηση από το «καμία θυσία για το ευρώ» στη θέση «επιλογή μας είναι η παραμονή στην ευρωζώνη» ήταν το σαθρότατο υπόβαθρο στο οποίο χτίστηκε η προεκλογική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ «τέλος στη λιτότητα εντός της ευρωζώνης».
Μπορούσε να προβλεφθεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι η θέση αυτή δεν πρόκειται να γίνει δεκτή από τους τοκογλύφους; Ασφαλώς. Και προβλέφθηκε πολλάκις τα τελευταία τρία χρόνια από αναλυτές, οικονομολόγους, δημοσιογράφους, οι οποίοι επεσήμαναν ότι οι απόλυτα κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ευρωπαικής Ενωσης δεν πρόκειται να αποδεχθούν ένα αριστερό πείραμα στην Ελλάδα που επιπλέον θα μπορούσε να αποδειχθεί πετυχημένο. Και θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να το συντρίψουν. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητά και εγκληματικά επιπόλαια αγνόησε αυτές τις ενοχλητικές προειδοποίησεις, όχι βέβαια γιατί δεν τις κατανοούσε, αλλά γιατί περίσσευε η αυτοπεποίθηση και η σκοπιμότητα. Διότι η ηγεσία έκρινε και πάλι λανθασμένα ότι η διατύπωση της ανεδαφικής θέσης «τέλος στη λιτότητα εντός της ευρωζώνης» ήταν η μόνη που μπορούσε να προσελκύσει τους «νοικοκυραίους» και να αυξήσει την πιθανότητα κυβερνησιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο σκοπός αγίασε τα μέσα αλλά επιπροσθέτως ναρκοθέτησε τα διαπραγματευτικά όπλα του ΣΥΡΙΖΑ αφού υιοθετήθηκε η φετιχοποίηση του ευρώ και οι δανειστές κινήθηκαν με βάση αυτή τη δομική αντίφαση στη «στρατηγική» του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς ακολούθησε την πεπατημένη των υπόλοιπων συστημικών κομμάτων. Όσο ήταν αξιωματική αντιπολίτευση απέφυγε τη ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών. Χάραξε πολιτική με βάση τις δημοσκοπήσεις και τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, αντί να ενημέρωσει τους πολίτες για την πραγματικότητα και τις εναλλακτικές. Πόσο αλήθεια διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν η Κυβέρνηση είχε ενημέρωσει αναλυτικά τους πολίτες από την αρχή της θητείας της για τους εκβιασμούς που μπορεί να υποστεί από τους τοκογλύφους-δανειστές. Εάν είχε επιλέξει να διασφαλίσει τα ταμειακά διαθέσιμα ώστε να αντιμετωπίσει τη σημερινή κατάσταση; Εάν είχε ενημέρωσει αυτούς τους πέντε μήνες υπεύθυνα τους πολίτες για την εναλλακτική μετάβασης σε νέο νόμισμα, τους κινδύνους και τις προοπτικές ενός τέτοιου εγχειρήματος; Αν είχε καταστρώσει ένα αξιόπιστο πλαν Β για κάθε ενδεχόμενο; Αντ’ αυτού η Κυβέρνηση επέλεξε να αυτοακρωτηριαστεί και επ’ αυτού κανένα πρόβλημα!
Το θέμα είναι οτι ο ΣΥΡΙΖΑ με τις πράξεις και τις παραλείψεις του δίνει στο λαό την τελειωτική βολή! Τι τραγική ειρωνεία! Η Κυβέρνηση έπρεπε να έχει παύσει τις πληρωμές ήδη πριν τις 20 Φεβρουαρίου και να είχε καταφύγει στους πολίτες είτε με δημοψήφισμα είτε με εκλογές εξηγώντας ότι τερματισμός της λιτότητας μέσα στην ευρωζώνη είναι αδύνατο να υπάρξει, να παραθέσει με ψυχραιμία τα υπέρ και τα κατά και να αφήσει το λαο να αποφασίσει. Οι μετρήσεις της περιόδου εκείνης αφήνουν περιθώρια να υποθέσουμε ότι η στήριξη των πολιτών θα ήταν συντριπτική, ενώ η εκλογική διαδικασία θα προχωρούσε μέσα σε εντελώς διαφορετικό κλίμα. Αντιθέτως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε την οδό μίας ακατανόητης και δουλοπρεπούς μετριοπάθειας που εντούτοις καθόλου δεν διασφάλισε τη χρηματοδότηση της χώρας και αυτό έγινε φανερό ήδη από τη Συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Από εκεί βρεθήκαμε χωρίς να το καταλάβουμε σε ένα Μνημόνιο 47 σελίδων με μέτρα 8 δις που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ (!) στο απίστευτο τραγικό σλάλομ του Ιουνίου, στο δημοψήφισμα και το γενναίο ΟΧΙ του λαού και στην τελική προδοσία των πολιτών από τον ΣΥΡΙΖΑ με την υιοθέτηση μέτρων σκληρότερων από αυτά που απέρριψε ο λαός με το ΟΧΙ, και την οριστική προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό καδρο. Καθώς φαίνεται θα υπάρχει εξίσου θλιβερή συνέχεια. Ο κατήφορος δεν θα έχει σταματημό και ο Πρωθυπουργός είναι πρόθυμος να κυβερνά είτε καθ’ υπαγόρευση, είτε με το νεοφιλεύθερο ΠΟΤΑΜΙ.
Υ.Γ. 1: Τι μένει μετά από όλα αυτά; Μία χώρα που επί πέντε έτη υφίσταται μία πρωτοφανή οικονομική καταστροφή αναμένεται την επόμενη περίοδο να μετασχηματιστεί περαιτέρω και ανεπίστρεπτα. Μαζική φτωχοποίηση, αυταρχοποίηση του καθεστώτος, κατεδάφιση του τουρισμού που ήδη ήταν συγκριτικά ακριβός, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος.
Υ.Γ. 2: Και η Αριστερά; Οι ευθύνες της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ είναι καταλυτικές και γιγαντιαίων διαστάσεων και οι επιλογές της θα επηρέασουν την Αριστερά για χρόνια ή και δεκαετίες αφού ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοβούλως μπήκε στο συστημικό-μνημονιακό κάδρο και αυτό αντανακλά δυστυχώς στο σύνολο της Αριστεράς. Η «εμπιστοσύνη» και το ηθικό πλεονέκτημα έχουν διαλυθεί και θα πάρει τεράστια προσπάθεια να ανακτηθούν. Όσο για τον κ. Τσίπρα κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι η απο εδώ και πέρα πορεία του, το βέβαιο πάντως είναι ότι δεν θα βρει ποτέ θέση στο Πάνθεον των προσωπικοτήτων της Ελληνικής Αριστεράς.
