Τα Λεκεδόβια

Παραμύθι της Φρόσως Χατόγλου βασισμένο σε έργα του ζωγράφου Δημήτρη Γέρου, στον οποίο ανήκει και ο τίτλος

Ήταν κάπου μια παράξενη πολιτεία. Οι άνθρωποί της αγαπούσαν πολύ τα δέντρα.

Όμως όχι όλα τα δέντρα. Μόνο τα δικά τους. Αυτά που καλλιεργούσαν μέσα στα σπίτια τους.

Είχαν σπίτια μεγάλα, με τοίχους ψηλούς. Μέσα σ’ αυτά φύτευαν τα δέντρα τους.

Τα φρόντιζαν πολύ. Ο καθένας με τον τρόπο του.
Ο καθένας τα δέντρα του.

…Τα αγαπημένα δέντρα τους

Έτσι ζούσαν ήσυχοι και βολεμένοι μέσα στα καθαρά, νοικοκυρεμένα σπίτια τους,

ενώ έξω…

… έξω βασίλευαν τα
Λεκεδόβια!
Πλάσματα γλιτσερά, που γεννιούνταν μέσα από τη βρώμα!

Πολλαπλασιάζονταν ανενόχλητα τα Λεκεδόβια…

Και κάποτε έγιναν τόσο πολλά, που άρχισαν να γλιστρούν και να τρυπώνουν παντού.

Όριζαν τα πάντα με το ιπτάμενο κυβερνείο τους.

Άνοιξαν τις πόρτες των σπιτιών, μπήκαν μέσα και ξέραναν τα δέντρα.

Άνοιξαν τις κουρτίνες του ουρανού, μπήκαν μέσα και…

…λέκιασαν τον ήλιο!

Ώσπου μια μέρα…

Εξερράγη το ηφαίστειο!

Και ο τόπος γέμισε παπαρούνες!

Η παπαρουνόλαβα εξαπλώθηκε παντού.

Σιγά σιγά σκέπασε τα σπίτια. Σκέπασε τα δέντρα.

Σκέπασε τους λεκέδες και τα Λεκεδόβια.
Τα σκέπασε ΟΛΑ!

Τώρα όλα είχαν τελειώσει.

Υπέροχα!

Τώρα όλα μπορούσαν να ξαναγίνουν από την αρχή!

Εκείνη τη μέρα η γάτα περπάτησε πάνω στη θάλασσα.