Η επόμενη μέρα για τα Ταμπάκικα;

Μετά από πολλά χρόνια αναμονής από την κοινωνία της Χίου, η δημιουργία Πανεπιστημιούπολης στα Ταμπάκικά, μάλλον ναυαγεί, αφού το Πανεπιστήμιο προτίθεται να επιστρέψει την έκταση στο Δήμο. Ως αιτία αναφέρεται το ασταθές υπέδαφος της περιοχής λόγω βυζαντινών λιμενικών έργων, σύμφωνα με μελέτη του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου. Άλλοι παράγοντες που ίσως να συντέλεσαν στη λήψη της συγκεκριμένης απόφασης είναι το υψηλό κόστος αποκατάστασης των κτιρίων, λόγω της μακροχρόνιας εγκατάλειψης σε συνδυασμό με τα αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν ήδη εντοπιστεί από την Κ Εφορεία προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων. Έτσι λοιπόν ο Δήμος Χίου προτίθεται να παραχωρήσει το ΕΠΑΛ (πρώην Εμπορική Σχολή) στο Πανεπιστήμιο με τον όρο το Πανεπιστήμιο να ετοιμάσει τις μελέτες γιατην ωρίμανση του έργου της νέα στέγης του ΕΠΑΛ στα Λωλόδεντρα, σε οικόπεδο που έχει παραχωρηθεί στη Περιφερειακή ενότητα Χίου από το Νοσοκομείο.

Τα παραπάνω ανακοινώθηκαν «ελαφρά τη καρδία» από τους εμπλεκόμενους φορείς, λες και όσα έγιναν έως σήμερα για τα Ταμπάκικα, έγιναν χωρίς οικονομικό κόστος. Έτσι στέλνουν τις μελέτες επανάχρησης και διαρρύθμισης των υφισταμένων κτιρίων στον κάλαθο των αχρήστων και τα χρήματα απαλλοτριώσεως των ιδιοκτησιών αποτελούν πλέον κόστος χωρίς αντίκρυσμα για το Ελληνικό δημόσιο. Αδίκως τελικά θυσιάστηκε στο βωμό της στέγασης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης το μεγαλύτερο μέρος του μηχανολογικού εξοπλισμού των εργοστασίων, σημαντικό κομμάτι της τοπικής βιομηχανικής κληρονομιάς και ιστορίας. Δυστυχώς δε φαίνεται να υπάρχει ουσιαστικά πλάνο για την επανάχρηση του χώρου των βυρσοδεψείων, μονάχα μια γενικόλογη πρόταση για ένταξη σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα για την ανάδειξη των κτιρίων, δημιουργία μουσείου και την τουριστική αξιοποίηση του χώρου. Άραγε δε θα έπρεπε να ενημερωθούν αρμοδίως και διεξοδικά για το όλο θέμα οι δωρητές μέρους της έκτασης που τη δώρησαν με τον όρο να γίνει Πανεπιστημιούπολη;

Η περιοχή των Ταμπάκικων, εξαιρετικά υποβαθμισμένη, χρειάζεται ένα σημείο αναφοράς που θα οδηγήσει σταδιακά στη βελτίωση περιβαλλοντικά της περιοχής και των συνθηκων ζωής των κατοίκων. Ο χώρος αυτός δεν είναι άλλος από τα κτίρια που ανήκουν σήμερα στο Πανεπιστήμιο. Λόγω των εδαφολογικών προβλημάτων που αποτρέπουν τη δόμηση, μια ήπια χρήση είναι η ενδεδειγμένη. Θα μπορούσε στο χώρο αυτό να δημιουργηθεί ένας πολιτιστικός χώρος (κάτι αντίστοιχο με την «Πολιτιστική Ακτή», την επανάχρηση δηλαδή του Silo και των αποθηκών του ΟΛΠ στον Πειραια ως εκθεσιακών/μουσειακών χώρων) που να περιλαμβάνει ένα υπαίθριο αρχαιολογικό πάρκο αναδεικνύοντας τα αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν ήδη εντοπιστεί στο χώρο και τη στέγαση στα κτίρια μουσειακών εκθέσεων. Ίσως ένα μουσείο εναλίων αρχαιοτήτων που δεν υπάρχει στο νησί και κάποτε αναζητούσαμε χώρο στέγασης στην παλιά Ιχθυόσκαλα, ένα βιομηχανικό μουσείο, χώρος μνήμης για τα Ταμπάκικα, που να υπενθυμίζει την ταυτότητα και ιστορία της περιοχής κι ένα ιστορικό μουσείο που τα εν δυνάμει εκθέματά του βρίσκονται διασκορπισμένα σε πολλούς φορείς, χώρους περιοδικών εκθέσεων, για την αποφόρτιση του Ομηρείου και χώρους αναψυχής και περιπάτου, σε συνδυασμό με την αποκατάσταση των δυο συνόλων ανεμόμυλων και της ακτής.

Ελπίζουμε σε ευήκοα ώτα αιρετών, σε ειδικούς επιστήμονες και στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου που θα είχαν το μεράκι να μεταλλάξουν την προαναφερθείσα απλοϊκή σκέψη μας σε πρόταση και γιατί όχι σε πράξη.