Τελικά έχει λήξει ο εμφύλιος σ’ αυτή τη χώρα;

γράφει ο Γιώργος Χατζελένης

Ορισμένοι από τους προηγούμενους εφαρμοστές της εγχώριας αστικής δημοκρατίας (δηλαδή της ολιγαρχικής διακυβέρνησης) έχουν χάσει τον ύπνο τους τις δυο τελευταίες βδομάδες λόγω του σκανδάλου Novartis.

Αξιοσημείωτο γεγονός  σ’ αυτόν τον πανικό είναι πως σε κάποιους έχουν πέσει οι δημοκρατικές τους μάσκες, κάτι που φάνηκε έντονα από τις πρώτες μέρες που ακούστηκαν χαρακτηρισμοί όπως “κουκουλοφόροι” και “συμμορίτες” για τους προστατευόμενους μάρτυρες. Η ανοχή απέναντι σ’ αυτές τις θλιβερές δηλώσεις, έδωσε το πάτημα να ακουστούν πολύ πιο χυδαίες φράσεις μέσα στο κοινοβούλιο από μία ομάδα “εξωκοινοβουλευτικών” που δε ντράπηκαν να φωνάξουν «σας θάψαμε στον Γράμμο, θα σας θάψουμε ξανά!». Πατώντας πάνω σ’ αυτήν την αισχρή δήλωση, αναρωτήθηκα για μία ακόμη φορά αν τελικά έχει λήξει ο εμφύλιος σε τούτη εδώ τη χώρα.

Ανήκω στη γενιά που ο εμφύλιος πόλεμος παρουσιαζόταν συνοπτικά σε μία μόνο σελίδα του σχολικού βιβλίου ιστορίας κι αν θυμάμαι καλά ήταν δυο παράγραφοι και μία αόριστη εικόνα. Μεγαλώσαμε λοιπόν με την ιδέα πως μετά την Κατοχή, όλα κύλησαν σχετικά ομαλά. Η λέξη “συμμοριτοπόλεμος” δεν σήμαινε κάτι για μας κι αμφιβάλλω αν ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει τον αριθμό των νεκρών του εμφυλίου πολέμου. Γι’ αυτό το λόγο είμαι βέβαιος πως αρκετοί συνάνθρωποί μου δεν ανατρίχιασαν με τους απαράδεκτους χαρακτηρισμούς και με τις χυδαίες απειλές για έναν νέο Γράμμο και Βίτσι.

Όσοι όμως έχουν επιχειρήσει να μελετήσουν το παρελθόν, θα διαπιστώσουν πως στον εμφύλιο πόλεμο δεν υπήρξαν τελικά ηττημένοι αλλά ούτε και νικητές. Οι άνθρωποι που πολέμησαν στα βουνά ενάντια στους ναζί, ήταν οι ίδιοι που αντιστάθηκαν στην επέλαση των Άγγλων, κι ένα τμήμα αυτών ανέβηκε ξανά στα βουνά μη δεχόμενοι τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Αυτοί οι άνθρωποι εξοντώθηκαν όρθιοι με το όπλο στο χέρι. Δεν  ηττήθηκαν ούτε από τους ναζί, ούτε από τους εγχώριους συνεργάτες των ναζί και τους Άγγλους, αλλά έγιναν κάρβουνο από τις βόμβες ναπάλμ των Αμερικανών. Συν τοις άλλοις, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού που υποστήριζε τα ιδανικά αυτών των ηρώων, τρομοκρατήθηκε από τα Δεκεμβριανά και την απόβαση του βρετανικού στρατού κι έτσι αποδέχτηκε σιωπηρά την νέα οδυνηρή κατάσταση.

Ποιοι όμως επωφελήθηκαν από την κατάληξη του εμφυλίου πολέμου; Μα φυσικά η αστική τάξη, η οποία είχε καταφέρει να επιβιώσει και κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Ποια είναι όμως η πολιτικοκοινωνική ανωμαλία που προκλήθηκε μ’ αυτήν την εξέλιξη; Η αστική τάξη γνωρίζοντας πως δε μπορεί να επωμιστεί τη νίκη του εμφυλίου πολέμου, αρκέστηκε στο ρόλο του εντολοδόχου των “συμμάχων” (Άγγλων, Αμερικανών και Γερμανών). Κι ενώ στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα υπήρχε ένας καταιγισμός σκανδάλων (με πιο πρόσφατα Siemens, υπόθεση Βατοπεδίου, λίστα Λαγκαρντ, Paradise Paper και Novartis) στα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα διατηρήθηκε μέχρι σήμερα (μέσα από τις μαρτυρίες, τα βιβλία και τα τραγούδια) το αίσθημα της αδικίας.

Κάθε φορά που αυτό το αίσθημα οξυνόταν, οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης κουνούσαν επιδεικτικά το δάχτυλο με φράσεις όπως το «μαζί τα φάγαμε», οι οποίες προκαλούσαν συνήθως μόνο εκνευρισμό. Τώρα όμως που χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, προβαίνουν σε δηλώσεις και χαρακτηρισμούς επικίνδυνους, καθώς εκείνοι είναι που επαναφέρουν την αίσθηση ενός εμφυλίου πολέμου που δεν τελείωσε ποτέ. Η στάση τους αυτή αποδεικνύει πως από την μεριά τους ο εμφύλιος πόλεμος δεν έχει λήξει. Πόσο μάλλον από την μεριά των αδικημένων.

Αυτό όμως που μες στον πανικό τους δεν υπολογίζουν, είναι πως μόνοι τους δεν έχουν το σθένος και το ήθος για να νικήσουν και πως αυτή τη φορά δεν έχουν την υποστήριξη ούτε των Αμερικανών αλλά ούτε και των λοιπών Ευρωπαίων.

Σημείωση: Η φωτογραφία είναι από τα αρχεία της Unicef και παρουσιάζει ένα ελληνόπουλο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.