20160131
Μπαίνοντας στο χωριό από τη δυτική είσοδο συναντάς το δημαρχείο του πρώην καποδιστριακού δήμου. Ένα από τα δεκάδες νέα κτίρια που χτίστηκαν σε όλη τη χώρα, για να στεγάσουν τους τότε νέους δήμους. Αρκετά από αυτά δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ για δημαρχεία· έτσι και στη Χίο έχουμε ένα δήμο και πολλά δημαρχιακά κτίρια. Στο βάθος ξεχωρίζει η εκκλησία του αγίου Ευστρατίου και ένας γερανός.
Έκανα ένα μεγάλο κύκλο από την πάνω πλευρά· πολύ μεγάλο το χωριό, με δεκάδες νέες κατοικίες, αρκετές με στοιχεία από την αρχιτεκτονική παράδοση του Κάμπου και με χρήση της τοπικής πέτρας. Όμως μόνο στο κέντρο ο οικισμός παίρνει μορφή, διατηρώντας στοιχεία του παλιού οικισμού που του δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Παλιότερα κάθε τόπος ήταν εύκολο να έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά, γιατί οι αλλαγές ήταν αργές, τα μεγέθη μικρά, τα υλικά τοπικά, η επεξεργασία δύσκολη, οπότε το κάθε σπίτι και ο κάθε οικισμός ήταν εναρμονισμένος με τον τόπο. Τις τελευταίες δεκαετίες άλλαξαν όλα, οι κάτοικοι αφού είχαν την τεχνική και οικονομική δυνατότητα ήθελαν μεγάλα σπίτια με κήπους, γκαράζ, αποθήκες, περιβόλια και με τη δική τους αισθητική. Έτσι χάθηκε ο ρυθμός, το μέτρο και η λιτότητα και περάσαμε σε έναν κατασκευαστικό μαξιμαλισμό που αντανακλά την εποχή της καταναλωτικής ευδαιμονίας, ίδιο σχεδόν σε όλη τη χώρα.
Τα Θυμιανά είναι το μεγαλύτερο σε έκταση και πληθυσμό χωριό του νησιού, αλλά το κέντρο του, η αγορά του είναι δυσανάλογα μικρά. Το κέντρο του χωριού απέχει μόλις επτά χιλιόμετρα από την πόλη όπου οι κάτοικοι είναι εύκολο να καλύπτουν τις ανάγκες τους. Έτσι ο απλωμένος οικισμός, με τα μεγάλα σπίτια και τα περιβόλια περισσότερο με προάστιο της Χώρας μοιάζει παρά με χωριό.
Στο γραφείο του πολιτιστικού συλλόγου διάβασα το πρόγραμμα δράσεων· πολύ πλούσιο με καθημερινές δραστηριότητες. Ένα από τα μεγαλύτερα παλιά κτίρια πρέπει να ήταν κινηματοθέατρο, δεν είχε κάποιο διακριτικό τίτλο, στο ισόγειο είναι φαρμακείο, δεν γνωρίζω αν χρησιμοποιείται πια, στον όροφο από τα τζάμια φαίνονται σειρές με καρέκλες.
Στους πίνακες ανακοινώσεων υπήρχε μια αφίσα του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου για την παρουσίαση ενός ανθρώπου που στον πόλεμο είχε περάσει απέναντι με βάρκα. Λίγα χιλιόμετρα ανατολικά του χωριού, βγαίνει το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων και μεταναστών που φτάνουν στο νησί από τα απέναντι παράλια.
Χάθηκα στα στενά της δυτικής πλευράς όπου υπάρχουν παλιά περιβόλια όπως στον Κάμπο. Καθώς νύχτωνε είδα τις πρώτες ανθισμένες αμυγδαλιές για φέτος. Στον πλίνθινο τοίχο ενός περιβολιού διαβάζω: κοίτα ευθεία μες την πλάνη.
