Συγκίνηση για το φευγιό του τυφλού ψαρά της Λαγκάδας

Ο Γιάννης Κουκούμιαλος, «Ο τυφλός ψαράς», που έγινε ευρύτερα γνωστός από το ομώνυμο ντοκιμαντέρ του Στρατή Βογιατζή και της Θέκλας Μαλάμου έφυγε πλήρης ημερών για το στερνό του ταξίδι

Όπως αναφέρουν οι δημιουργοί του βραβευμένου ντοκιμαντέρ «O Γιάννης Κουκούμιαλος έχασε την όραση και το χέρι του, στην ηλικία των έντεκα χρόνων από εναπομείνουσα νάρκη του πολέμου του 1940. Γεννημένος σ’έναν ναυτικό τόπο, στην Λαγκάδα της Χίου, μυείται από μικρό παιδί στην τέχνη του ψαρέματος. Μετά από τον τραυματισμό και την ανάρρωσή του και έχοντας στο μυαλό του όποια γνώση του έχει τυπωθεί μέχρι αυτή την ηλικία γύρω απ’την ναυτοσύνη, συνεχίζει να βρίσκεται μέσα σε ψαροκάικα έχοντας όμως πλέον μια διαφορετική παράμετρο στη ζωή του, αυτή της επίκτητης αναπηρίας του.

Σε ηλικία είκοσι χρονών πηγαίνει σε σχολή τυφλών στην Αθήνα όπου και κάθεται για δύο χρόνια και ξαναεπιστρέφει στη Χίο γιατί δεν μπορεί να συνηθίσει τον αστικό τρόπο ζωής. Συμβιβασμένος πλέον με τις δυσκολίες που γεννώνται από την απώλεια της όρασής του και του χεριού του, συνεχίζει να ψαρεύει έχοντας πλάι του έναν δικό του άνθρωπο και συγγενή του, την Πλουμή, στην οποία και μεταδίδει όλες τις γνώσεις του ψαρέματος. Η στιγμή όμως που θα αρχίσει και μόνος του πλέον να ταξιδεύει και να ψαρεύει, δεν αργεί να έρθει. Με εικόνες πραγματικές, αυτές των παιδικών του χρόνων, με έναν κόσμο ταξινομημένο και οργανωμένο που κατασκευάζει στο μυαλό του, με τη διαίσθησή του και μια δύναμη θεική… όπως λέει και ο ίδιος, συνθέτει το χάρτη του και παρέα μ’αυτόν ταξιδεύει τα τελευταία εβδομήντα χρόνια μες τη θάλασσα.»

Ο θάνατος του πεισματάρη ψαρά που κατάφερε να υπερβεί τις αδυναμίες που του έλαχαν, συγκίνησε συγχωριανούς, φίλους αλλά και πολλούς που τον γνώρισαν μέσα από το ντοκιμαντέρ του Στρατή Βογιατζή και της Θέκλας Μαλάμου και θαύμασαν το σθένος του.

Αποχαιρετώντας τον Γιάννη Κουκούμιαλου, ο Παγχιακός Σύλλογος ΑμεΑ σε μήνυμά του, δήλωσε «Το τελευταίο του ταξίδι ξεκίνησε ο «τυφλός ψαράς» της Λαγκάδας, Γιάννης Κουκούμιαλος. Θα συναντήσει τον συνάδελφο Τειρεσία και θα του μεταφέρει τις ομορφιές του πάνω κόσμου, τις ομορφιές από τις ακρογιαλιές της Λαγκάδας, του τόπου που μεγάλωσε, που έζησε όλη τη ζωή του και γνώρισε με τα μάτια της ψυχής.

Καλό ταξίδι κυρ Γιάννη…»