Πήγα στο σπίτι μιας γυναίκας. Είχε μόνο αυτό, έναν άντρα και ένα χαμόγελο. Μού ‘δωσε το τελευταίο και μου ‘πε
– Τίποτα… δεν έχω τίποτα κι έχω την ελευθερία… και με ΄χει κι αυτή. Έχεις γνωρίσει γυναίκες σαν και μένα;
– Έχω γνωρίσει αλλά ελάχιστες…
Αφαίρεσα τον κόσμο γύρω της για να μπορέσω να της δώσω το δικό μου χαμόγελο.
Κι έγινε η αφαίρεση ελευθερία.
Στη Μάρω
Συζήτηση1 σχόλιο
Υπέροχα ανεκτίμητο.και κοντινό μου
.
Σε ευχαριστώ Σταμάτη.