Πέρα από το περιβαλλοντικά οφέλη, από μια τέτοια κίνηση μπορεί να δοθεί ώθηση στη Χιώτικη γεωργική οικονομία, αν εκμεταλλευτούμε την συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση παραδοσιακών, ποιοτικών και περιβαλλοντικά φιλικών προϊόντων
Οι γεωργικές τοπικές ποικιλίες αποτέλεσαν και αποτελούν μέρος της ιστορίας, του πολιτισμού και της οικονομίας κάθε τόπου. Διακρίνονται για την προσαρμοστικότητα τους στις τοπικές εδαφοκλιματικές συνθήκες, τη χρήση μειωμένων λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους (γεύση, άρωμα), συνδέονται με την τοπική γαστρονομία, είναι κατάλληλες για βιολογική γεωργία και μπορούν να προωθηθούν ως αγροτικά προϊόντα με προστιθέμενη αξία είτε ως Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης, είτε ως Προϊόντα Γεωγραφικής Ένδειξης.
Δυστυχώς όμως με την πάροδο του χρόνου, οι τοπικές ποικιλίες εξαφανίζονται λόγω της γενετικής διάβρωσης και της εντατικής γεωργίας. Για την στήριξη της αειφόρου γεωργίας και του εισοδήματος των αγροτών είναι σημαντικό να βρεθούν και να διασωθούν αυτές τις γεωργικές, τοπικές ποικιλίες πριν χαθούν οριστικά.
Πρόγραμμα Agrisles στη Λέσβο
Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε στον τύπο της Λέσβου, το πρώτο μέρος της έρευνας της Γεωπόνου Κατερίνας Δούμα και του Περιβαλλοντολόγου Αλέξανδρου Γαλανίδη για τις λεσβιακές τοπικές ποικιλίες δέντρων και αμπέλων. Η μελέτη αυτή έγινε στα πλαίσια του προγράμματος «Agrisles» με τη συνεργασία του Περιφερειακού Ταμείου Ανάπτυξης Βορείου Αιγαίου υπό την επίβλεψη της κας Τσίγγου Ραλλού, επιστημονικής υπεύθυνης του έργου. Στόχος του προγράμματος ήταν η εύρεση των τοπικών ποικιλιών που υπάρχουν ακόμη, των ποικιλιών που έχουν χαθεί και αυτών που διατηρούνται σε Τράπεζες Γενετικού Υλικού, καθώς και η διερεύνηση τρόπων αξιοποίησής τους.
Στη Χίο τι κάνουμε;
Διερωτόμαστε αν οι τοπικοί αυτοδιοικητικοί οργανισμοί έχουν αντιληφθεί τη σημασία των γηγενών ποικιλιών και αν είναι στις προθέσεις τους να τις καταγράψουν και να τις ταυτοποιήσουν πριν να είναι αργά. Πέρα από το περιβαλλοντικά οφέλη, από μια τέτοια κίνηση μπορεί να δοθεί ώθηση στη Χιώτικη γεωργική οικονομία, αν εκμεταλλευτούμε την συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση παραδοσιακών, ποιοτικών και περιβαλλοντικά φιλικών προϊόντων.
Συζήτηση3 Σχόλια
Στη Χίο… τα γνωστά: Έργα…έργα.. μεγάλα έργα..ντουβαράκια, τσιμεντάκια, νέο λιμάνι στης Θοδώρας,νέο λιμάνι…νέο λιμάνι…νέο λιμάνι… παραχώρηση σε εταιρείες για εκμετάλλευση… εκμετάλλευση των πάντων…χρήμα… κι άλλο χρήμα… εκμετάλλευση άγριων μανιταριών, καβουριών Πελινναίου… εκμετάλλευση των πάντων…παραχώρηση των πάντων…. ανάπτυξη… ανάπτυξη…, κι άλλη ανάπτυξη… κτίσιμο..κτίσιμο παντού, κάψιμο δασών, έργα…έργα… έργα…ανεμογεννήτριες, δρόμοι, γέφυρες, κοιλαδογέφυρες, αεροδρόμιο… αεροδρόμιο… νέο αεροδρόμιο, λατομεία, χρήμα.. χρήμα… χρήμα… τουρισμός…. μαζικός, μαζικότερος, μαζικότατος, ξενοδοχεία κι άλλα ξενοδοχεία, άδεια ξενοδοχεία, τουρισμός μηδέν μα κι άλλα ξενοδοχεία…, ξύλευση, ξύλευση καμμένω, άκαων….νερό…νερό… ούτε σταγόνα στη θάλασσα… φράγματα παντού….τα καζανάκια και οι πισίνες δίπλα στη θάλασσα θέλουν νερό…νερό… νερό…κόψιμο ελιών και σκίνων, φύτεμα φωτοβολταϊκών…χρήμα..χρήμα… Αυτά.
Η καταγραφή των γηγενών ποικιλιών έχει μίζα; Όχι; Άρα γιατί να γίνει;
Έτσι ακριβώς είναι Βαγγέλη.
Αλλά για την κατάσταση αυτή δεν φταίνε μόνο όσοι ενδιαφέρονται για τη μίζα. Φταίει η αδιαφορία της Χιώτικης κοινωνίας και η προσήλωσή της στο εύκολο κέρδος και η παραδοσιακή συμβουλή «να κοιτάμε τη δουλειά μας» που τα επιτρέπει όλα αυτά. Στη Χίο η λατρεία του Θεού του χρήματος έχει φτάσει σε εξωφρενικά επίπεδα, με αποτέλεσμα κάθετι που δεν αποφέρει οικονομικό όφελος να θεωρείται ανούσιο και παρακατιανό. Αν και αυξάνεται μέρα με τη μέρα ο κόσμος που ασχολείται με αυτά τα θέματα, δυστυχώς ακόμα παραμένει μειοψηφία.
Συμφωνώ απολύτως. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν τρελάθηκα ακόμα, μα προσπάθησα με αυτόν τον παραληρηματικό τρόπο γραφής του σχολίου να αποδώσω τον τρόπο σκέψης των συμπολιτών μας αιρετών και μη. Θέματα όπως η προώθηση των τοπικών ποικιλιών και ζωικών φυλών (πχ Χιώτικο πρόβατο), η προστασία της ακτογραμμής από τη διάβρωση, η καταπολέμηση της ερημοποίησης, η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς εν γένει (πχ απολιθωματοφόρες περιοχές Κορακάρη και Κεραμείων), η καταγραφή της άγριας πανίδας και χλωρίδας, η προστασία των περιοχών natura, η προστασία των υγροτόπων, είναι ζητήματα που απαιτούν άρχοντες και κοινωνία με παιδεία που δυστυχώς δεν υπάρχει στη πάλαι ποτέ κοσμοπολίτισσα Χίο…