Λάθος χωρίς συγνώμη: Όταν το ΤΑΙΠΕΔ επιστρέφει τη δημόσια περιουσία

του Τέλη Τύμπα

Η συγκυβέρνηση απέσπασε από το δημόσιο το αεροδρόμιο της Χίου και το παρέδωσε σε κάποιον μεγαλομεσίτη, το ΤΑΙΠΕΔ, για να το παραχωρήσει για δεκαετίες. Το ΤΑΙΠΕΔ το υποβάθμισε εξαρχής με το να μην το βάλει στην αγορά για παραχώρηση αυτόνομα αλλά ως προαιρετική πρόσθεση σε μια υποχρεωτική ομάδα άλλων περιφερειακών αεροδρομίων. Όποιος δηλαδή αποφάσιζε να αποκτήσει για δεκαετίες μια υποχρεωτική ενότητα άλλων περιφερειακών αεροδρομίων, θα μπορούσε, αν ήθελε, να αγοράσει και της Χίου. Προσπαθήσαμε να επισημάνουμε τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης απαξίωσης του αεροδρομίου, προχωρώντας σε παρεμβάσεις στους πολίτες και τους φορείς του νησιού, στους δύο κυβερνητικούς βουλευτές του, στο δήμαρχο και τον αντιπεριφερειάρχη. Μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξαν έγκαιρα τον κίνδυνο με σχετικές ερωτήσεις. Τα πράγματα δυστυχώς χειροτέρεψαν από φήμες ότι μια εταιρεία-σύμβουλος του ίδιου του μεγαλομεσίτη (γράφτηκε παντού για θυγατρική της Lufthansa) αποφάνθηκε ότι το αεροδρόμιο της Χίου δεν έχει καμία αξία και πρέπει να κλείσει. Φήμες ή όχι, το κακό είχε γίνει. Με την παραχώρηση στο ΤΑΙΠΕΔ η αξία του αεροδρομίου κατέστη ευάλωτη σε διαδικασίες απαξίωσης.

Κι επειδή όλοι καταλαβαίνουν ότι το αεροδρόμιο της Χίου δεν μπορεί να κλείσει χωρίς να δημιουργηθεί μεγάλο πολιτικό πρόβλημα, από πρόσφατη ανακοίνωση του βουλευτή Χίου της ΝΔ κυρίου Μουσουρούλη μάθαμε ότι το αεροδρόμιο Χίου επιστράφηκε τελικώς στο δημόσιο. Έτσι απλά. Χωρίς κάποια πολιτική συγνώμη. Σα να μην απαξιώθηκε στο μεταξύ το αεροδρόμιο από τη δοκιμασία στην οποία το υπέβαλαν οι φορείς (άνθρωποι και θεσμοί) του ακραίου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού που ευθύνεται για την κρίση που βιώνουμε. Σα να μη χάθηκε πολύτιμος χρόνος για να παραχθεί και να υλοποιηθεί ένα ρεαλιστικό σχέδιο αναβάθμισης του αεροδρομίου.

H πολύπαθη αναβάθμιση του αεροδρομίου της ιστορίας μας έχει τη δική της αξιοπρόσεκτη ιστορία. Αντιγράφω από τη σελίδα 12 του φυλλαδίου με τίτλο Πολιτική Δραστηριότητα Κωστή Μουσουρούλη: Για τη Χίο, 2009-2012, ενότητα ‘Για το αεροδρόμιο’: «Μετά από συντονισμένη και διαρκή προσπάθεια, στις 28-2-2012, εκδόθηκε το Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης, με το οποίο ολοκληρώθηκε η διαδικασία απαλλοτρίωσης των ιδιοκτησιών, για την επέκταση του διαδρόμου, στο αεροδρόμιο Χίου. Η υλοποίηση του μεγαλύτερου έργου υποδομής του νησιού, έγινε γεγονός, ικανοποιώντας μία ανάγκη 30 χρόνων των Χιωτών, και εξυπηρετώντας έτσι την τοπική κοινωνία, οικονομία και ανάπτυξη». Θα συμφωνήσουμε νομίζω κύριε Μουσουρούλη ότι όλοι στη Χίο γνωρίζουν ότι δεν «έγινε γεγονός» η υλοποίηση κάποιας επέκτασης του αεροδρομίου. Έμεινε στο φυλλάδιό σας. Ας δούμε λοιπόν κάποιες πτυχές της ιστορίας του τι πραγματικά έγινε.

Αντιγράφω από πρόσφατο σχετικό δελτίο τύπου του βουλευτή Χίου της ΝΔ (Φεβρουάριος 2014): «Συνεχίζει τις πρωτοβουλίες του για το αεροδρόμιο Χίου ο Κωστής Μουσουρούλης, με το τελευταίο διάστημα να εστιάζονται στην επανεκκίνησή του ως δημοσίου έργου μετά τις πρόσφατες εξελίξεις και την απεμπλοκή του ΤΑΙΠΕΔ». Λες και η εστίαση αυτή δεν είναι η ακριβώς αντίθετη από αυτή των αμέσως προηγούμενων πρωτοβουλιών του βουλευτή Χίου της ΝΔ.

Γλώσσα λανθάνουσα, την αλήθεια λέγει. Τι σημαίνει αλήθεια «απεμπλοκή του ΤΑΙΠΕΔ»; Ότι ΤΑΙΠΕΔ σημαίνει «εμπλοκή», δηλαδή μπλέξιμο. Και μήπως ισχύει αυτό και για το κεντρικό λιμάνι κύριε Μουσουρούλη; Που σημαίνει ότι πρέπει να απεμπλακεί τάχιστα από το ΤΑΙΠΕΔ;

Και ποιος πήρε την απόφαση για την εμπλοκή με το ΤΑΙΠΕΔ και την απεμπλοκή από αυτό; Αντιγράφω από τη συνέχεια του ίδιου δελτίου τύπου: «Μετά από σειρά ερωτήσεων και συσκέψεων με τους αρμόδιους Υπουργούς, τη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, την  Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας και υπηρεσιακούς παράγοντες, έχει ληφθεί η απόφαση το αεροδρόμιο Χίου να μην περιληφθεί τελικώς στην παραχώρηση των ‘προαιρετικών’ αεροδρομίων (add ons) της Β’ Ομάδας.» Οι αποφάσεις εμπλοκής και απεμπλοκής δεν ελήφθησαν μόνες τους. Τις έλαβαν συγκεκριμένοι άνθρωποι, χωρίς να ρωτούν την κοινωνία της Χίου. Να συμπεράνουμε ότι ανήκετε σε αυτούς κύριε Μουσουρούλη;

Δεν ξεκινάς να επεκτείνεις, υποτίθεται, μια υποδομή χωρίς ρεαλιστικό σχέδιο, δημοκρατικά διαμορφωμένο και συμφωνημένο. Αναγνωρίζετε νομίζω και ο ίδιος κύριε Μουσουρούλη ότι δεν υπάρχει ούτε σήμερα το απαραίτητο σχέδιο, καθώς στο προαναφερθέν δελτίο τύπου δηλώνετε ότι η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας «[ε]ξετάζει δε, όλα τα ενδεχόμενα για τις απαιτούμενες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, όπως της πιθανής μετατόπισης του παραλιακού δρόμου, ενώ εκκρεμεί η αναθεώρηση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου.» Δηλαδή είμαστε πλέον στο 2014, έχει ξεπαραδιαστεί το δημόσιο για να ξεσπιτωθούν άνθρωποι, αλλά λείπουν κάποια απολύτως κρίσιμα μέρη του σχεδίου. Δηλαδή δεν υπάρχει σχέδιο.

Ας κλείσουμε τη σύντομη αυτή ιστορία επιβεβαιώνοντας ότι δεν «έγινε γεγονός» κάποιο αναβαθμισμένο αεροδρόμιο. Όχι όμως επειδή κάποιοι σταμάτησαν χωρίς λόγο κάποιο ρεαλιστικό σχέδιο αναβάθμισης αλλά επειδή δεν υπήρχε κάποιο ρεαλιστικό σχέδιο αναβάθμισης. Και η αντίσταση ενεργών πολιτών αφορούσε κατά τη γνώμη μου ακριβώς αυτό: την απεμπλοκή από ένα έργο χωρίς σχέδιο. Το 2010, όταν είσαστε στην αντιπολίτευση, το αναγνωρίζατε νομίζω και εσείς. Γι αυτό άλλωστε είχατε ρωτήσει τον αρμόδιο υπουργό (αντιγράφω από ερώτησή σας του 2010): «Πώς τεκμηριώνεται η σύνδεση των απαλλοτριώσεων, με οποιαδήποτε επένδυση ανάπτυξης και βελτίωσης των εγκαταστάσεων του αεροδρομίου Χίου;». Τώρα ξέρουμε ότι δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που απαξίωσε το αεροδρόμιο, επειδή δεν ήταν αυτός που υποσχέθηκε αναβαθμίσεις που δεν θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν παρά μόνο σε φυλλάδια.

Για να προλάβω τη συνήθη καραμέλα περί αρνητισμού των μελών του ΣΥΡΙΖΑ στην ανάπτυξη: Δεν βλέπω πώς θα μπορεί κάποιος να διαφωνήσει με οποιοδήποτε σχέδιο αναβάθμισης του αεροδρομίου της Χίου όταν αυτό προκύψει, ελπίζω σύντομα, εξαντλώντας τη δημοκρατία. Δεν θα διαφωνήσει όμως νομίζω και κανείς στο ότι αυτό που μια σειρά από βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ παρουσίαζαν εδώ και χρόνια ως σχέδιο αναβάθμισης στην πραγματικότητα δεν υπήρχε. Άλλωστε κάθε πραγματική τεχνική αναβάθμιση προκύπτει μόνο με διαφανή σχεδιασμό, δηλαδή σε συνδυασμό με αναβάθμιση της δημοκρατίας.