του Βασίλη Αγιαννίδη
Ο τελευταίος βανδαλισμός της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι η κατεδάφιση τμήματος του «πύργου» Σκυλίτση, του κλάδου Καραπιπέρη, απέναντι από τον Άγιο Γιάννη το Βουδομάτη. Το κτίριο ανήκει στο Νοσοκομείο, είναι διατηρητέο, οικοδομήθηκε το 18ο αιώνα και η όψη προς το περιβόλι παρουσιάζει ιδιαίτερα ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά στοιχεία. Εκτός από τους τοίχους με την επιμελημένη, κυβισμένη λιθοδομή στη μεριά του δρόμου, γκρεμίστηκε και μέρος μίας σκαφοειδούς οροφής 40,8 τετραγωνικών μέτρων και νεότερη ξύλινη οροφή με φατνώματα και ζωγραφική διακόσμηση.
Από τη μια η Νομαρχία επισκευάζει, κακήν-κακώς, περιβολότοιχους, και από την άλλη ο Δήμος Χίου με πραγματικό θράσος προσπαθεί και όπου τα καταφέρνει κατεδαφίζει διατηρητέα. Τι να θυμηθεί κανείς; Την οικία Ξενάκη στο Βαρβάσι, την οικία Αμπελιώτη στους Αγίους Αναργύρους, το «Καμμένο» στον Άγιο Γιάννη Δρομοκαΐτη, την κυριολεκτική καταστροφή, μετά την επισκευή, όλων των διακοσμητικών στοιχείων του «Απόλλωνα» στο Κάστρο και των κτιρίων στην οδό Δημοκρατίας;
Αλλά αυτό που είναι για γέλια είναι η δήλωση πως προηγήθηκε φωτογραφική τεκμηρίωση. Ξέρετε, μια εξωτερική φωτογραφία και τέλος. Διότι, για το Δήμο Χίου, τα εσωτερικά των διατηρητέων δεν είναι διατηρητέα… Και οι κυβισμένες θυμιανούσικες πλάκες που κάλυπταν τους τοίχους, τα γλυπτά περιθυρώματα, τα κυμάτια και τα γείσα των ανοιγμάτων γιατί δεν αριθμήθηκαν και δεν φυλάχτηκαν παρά έγιναν σωρός με μπάζα;
Για να μην συζητήσουμε το γεγονός ότι έγινε κατεδάφιση διατηρητέου χωρίς την παρουσία υπαλλήλου αρχαιολογικής υπηρεσίας. Στα γρήγορα και στα μουλωχτά, όπως γίνονται όλες οι εγκληματικές ενέργειες που αποτελειώνουν τον ημιθανή πολιτισμό αυτού του άτυχου τόπου.
