20160128
Την απογευματινή ησυχία έσπαγαν τα αλυσοπρίονα και οι τουφεκιές από τους γύρω λόφους. Μετά από αρκετές μέρες κρύου, νοτιάς σήμερα και μαλάκωσε ο καιρός· τρία πιτσιρίκια που έπαιζαν στην παιδική χαρά στην είσοδο του χωριού ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που συνάντησα. Δυo άντρες μαστόρευαν στο ισόγειο ενός σπιτιού· τους χαιρέτησα, με χαιρέτησαν αλλά δεν τους έφτανε: «για πού παλικάρι;», «φωτογραφίες ήρθα να βγάλω, το χωριό σας», «φωτογραφίες να βγάλεις αλλά να βγάλεις ωραία πράματα», «μου είπανε για μια εκκλησία που έχουν ζωγραφίσει κάτι ξένοι», «αυτό μάλιστα! η Υπαπαντή, εδώ πιο πάνω είναι».
Ακολούθησα τις οδηγίες τους, υπάρχουν και πινακίδες· εκείνη την ώρα έφευγε η κυρία που φροντίζει το μικρό ναό, εξωτερικά είναι καλυμμένος με χρωματισμένα πυργούσικα ξυστά· η γυναίκα μου άνοιξε την πόρτα, εντυπωσιακές και ιδιαίτερες οι νωπογραφίες, ίδια θέματα με τις βυζαντινές αλλά με έντονα χρώματα και πιο κοντά στη νατουραλιστική και τη ναϊφ ζωγραφική. Ρώτησα ποιός τα ζωγράφισε, η γυναίκα δεν μπορούσε να μιλήσει γιατί είχε γυρίσει από τον οδοντίατρο και κρατούσε το στόμα της από τον πόνο. Μου έδειξε με το δάκτυλο, χαμηλά στην είσοδο, το σημείωμα που έπρεπε να διαβάσω. Μεταξύ άλλων γράφει ότι οι νωπογραφίες του παρεκκλησίου σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν από την τζουλιέτ μαίη φραίηζερ από τη χαβάη της χονολουλού και δωρίζονται με πνεύμα φιλίας και αγάπης στους ανθρώπους των βαβύλων, 24 του μαρτίου 1963.
Τριγυρισμένο από καλλιεργήσιμη γη το χωριό, πολλά χωράφια σπαρμένα με κουκιά, τρακτέρ, στάνες, πηγάδια, αποθήκες, ξυλεία· αμέσως αντιλαμβάνεσαι οτι οι κάτοικοι είναι αγρότες και κτηνοτρόφοι. Ο βασικός πυρήνας του οικισμού είναι μικρός αλλά το χωριό έχει απλωθεί, περιμετρικά. Οι νέες κατοικίες, καλαίσθητες οι περισσότερες, όπως και τα αναπαλαιωμένα σπίτια στο παλιό χωριό. Περπατώντας προς το δημοτικό, κοίταξα τον κάδο προεξείχε μια τεράστια πλακέ χαρτόκουτα· ήταν από μια τηλεόραση πλάσμα 40 ιντσών, από τα πιο δημοφιλή σκουπίδια των τελευταίων χρόνων. Στο σχολείο χορταριασμένη η αυλή, δεν πρέπει να είναι πολλά χρόνια που έκλεισε.
Λίγο πριν σκοτεινιάσει πήγα στην Παναγιά την Κρίνα. Την ησυχία του ναού και τον δέντρων προσπαθούσε να απολαύσει ένας άνθρωπος αλλά οι κυνηγοί με τις καραμπίνες δεν τον άφηναν, «δίπλα μου πέρασαν τα σκάγια πριν λίγο»· ήρθαν τρεις καμαρωτοί με τα όπλα τους στον ώμο, «τι κυνηγάτε ρε παιδιά;» «τσίχλες». Έφυγα να αφήσω τον άνθρωπο στην ησυχία του τώρα που αποχώρησαν και οι καραμπίνες. Πίσω στο χωριό επέστρεφαν και οι τελευταίοι κάτοικοι από τις αγροτικές εργασίες τους· το συνεργείο ήταν ακόμα ανοικτό και επιδιόρθωναν ένα τρακτέρ.
