γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Ανακοινώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα ως μεγάλη επιτυχία η άφιξη του Veolia Foundation στη Χίο και οι συζητήσεις για συνεργασία και μεταφορά τεχνογνωσίας που είχαν ο Δήμος Χίου και η ΔΕΥΑΝΧ με τους εκπροσώπους της.
Αυτό που δεν ακούσαμε είναι τι είναι το Veolia Foundation, και κυρίως τίνος είναι. Το εν λόγω λοιπόν ίδρυμα ανήκει στην πολυεθνική εταιρεία Veolia Environment. Πρόκειται για μια εκ των δυο μεγαλύτερων γαλλικών εταιριών παγκοσμίως στη διαχείριση των υδάτων, και όχι μόνο (η άλλη είναι η Suez Environment, εκείνη που θέλει να πάρει την ΕΥΑΘ). Το χαρτοφυλάκιο τους περιλαμβάνουν διάφορες υπηρεσίες που κανονικά θα πρέπει να είναι υπό δημόσια διαχείριση και όχι ιδιωτική, όπως η ενέργεια, οι μεταφορές κ.λπ.
Η Γαλλία έχει μακρά παράδοση στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης αποχέτευσης και για αυτό οι δυο αυτές εταιρίες βρίσκονται στην κορυφή παγκοσμίως. Πέραν όμως αυτής της μακράς παράδοσης, οι δήμοι στη Γαλλία σήμερα πρωτοστατούν στο κίνημα της επαναδημοτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης αποχέτευσης. Προεξέχουσα περίπτωση είναι ο δήμος του Παρισιού που από την 1η Ιανουαρίου 2010 πήρε και πάλι πίσω τις υπηρεσίες ύδρευσης που για δεκαετίες λυμαίνονταν οι δυο αυτές μεγάλες εταιρίες. Μέχρι σήμερα 13 δήμοι στη Γαλλία έχουν καταφέρει να επαναδημοτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης ή/και αποχέτευσής τους μετά από αγώνες πολλών ετών1, ενώ άλλοι παλεύουν ακόμα. Μήπως κάτι ξέρουν;
Μήπως ξέρουν ότι το νερό ως δημόσιο αγαθό δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως προϊόν και να αποφέρει κέρδη στους μετόχους πολυεθνικών κολοσσών; Μήπως βίωσαν στο πετσί τους το τι σημαίνει ιδιωτική διαχείριση, με τα τιμολόγια να βρίσκονται στα ύψη, τις εργασίες συντήρησης των εγκαταστάσεων και ελέγχου των διαρροών να μην αποτελούν προτεραιότητα, με την ποιότητα του νερού να επιδεινώνεται, με την προστασία του νερού ως πόρου να είναι ανύπαρκτη; Μήπως γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι η εξοικονόμηση νερού δεν αποτελεί προτεραιότητα για μια ιδιωτική εταιρία διαχείρισης, αφού η μεγαλύτερη κατανάλωση είναι αυτή που φέρνει και κέρδη στους μετόχους;
Μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο είναι πολύ διαφωτιστική για τα έργα και της ημέρες όχι μόνο της συγκεκριμένης εταιρίες, αλλά και άλλων του είδους της. Ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες, που δεν διέθεταν ισχυρό πλαίσιο ελέγχου, η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο μετά τις ιδιωτικοποιήσεις, με τις γειτονιές των πιο φτωχών να μένουν χωρίς καθόλου νερό, αφού δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα υπέρογκα τιμολόγια, και τα έργα που περιλαμβάνονταν στα συμβόλαια για την αναβάθμιση των υποδομών και την επέκταση του δικτύου να μένουν στα χαρτιά.
Τι θέλει λοιπόν το ινστιτούτο αυτής της εταιρίας στη Χίο; Ήρθε μόνο του ή το προσκαλέσαμε; Τι βοήθεια θα παρέχει στο δήμο και τη ΔΕΥΑΝΧ και κυρίως με τι αντάλλαγμα; Μήπως είναι ο «δούρειος ίππος» για να μας κουβαληθεί και η μαμά-εταιρία στο μέλλον; Οι πληροφορίες που θα συλλέξει παρέχοντας μας δωρεάν υπηρεσίες θα είναι πολύτιμες, και θα της δώσουν και πλεονέκτημα σε σχέση με άλλες εταιρίες σε περίπτωση που στο μέλλον προκύψουν και άλλες ιδέες.
Ας θυμηθούμε τι είχε πει η αντιδήμαρχος Παρισιού Anne Le Strat που πρωτοστάτησε στην επαναδημοτικοποίηση του νερού στο Παρίσι σε συνέντευξη της το 2013 και ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά!
