Όλα για τη βιτρίνα;

γράφει ο Κώστας Ζαφείρης

Αστραφτερό τηλεπαιχνίδι, από αυτά που έχουν προσφάτως ενσκήψει εκ νέου στις οθόνες μας.

Καμιά σαρανταριά χρονών ο παίκτης, παντρεμένος με παιδί 14 χρονών,  κι η παρουσιάστρια θέλει να τον γνωρίσει, να δημιουργήσει ατμόσφαιρα οικειότητας.

• Ωραία Σπύρο, και με τι ασχολείσαι;
• Είμαι άνεργος.
• Α! και τώρα που έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο τι κάνεις;
• Εεεεε…. Βασικά, ασχολούμαι με το τρέξιμο…

Τι άλλο να έλεγε ο ατυχής; Κι η παρουσιάστρια, που προφανώς είχε καταλάβει τη γκάφα της, την προσπέρασε. Όπως υπαγορεύουν οι κανόνες της show business. Με αστραφτερά χαμόγελα. Δυνατή μουσική.  Φωνές για «καλή επιτυχία» στο concept του παιχνιδιού. Για την ιστορία απλά, ο Σπύρος δεν κέρδισε ούτε ένα ευρώ. Μόνο τη συμπάθεια της παρουσιάστριας. Όλα έγιναν για τη βιτρίνα. Μιας δήθεν ευημερούσας κοινωνίας, που στα όρια της ετοιμάζεται να γιορτάσει λαμπρά και τα φετινά Χριστούγεννα.

Y.Γ. : Στη μικρή μας πόλη γίνονται εκδηλώσεις για τις γιορτές. Αφιερωμένες πρώτα απ’ όλα στα παιδιά όπως είναι φυσικό.  Περισσεύουν οι μεγάλες κουβέντες, αγάπη, φροντίδα και άλλα. Δίπλα μας, κυριολεκτικά δίπλα μας, στη ΒΙΑΛ, ζουν στο κρύο και στη λάσπη 600 περίπου προσφυγόπουλα, παιδιά του πολέμου, της φτώχειας και της απόγνωσης.

Κανένας επίσημος φορέας δεν σκέφτηκε να κάνει κάτι γι’ αυτά τα παιδιά, παρ’ότι προτάσεις υπήρξαν. Σα να μην υπάρχουν αυτά τα παιδιά. Κανένας προβολέας γιορταστικός δεν θα πέσει πάνω τους. Μας χαλάνε ίσως την καθησυχαστική μας βιτρίνα.

Ας κάνουμε εμείς, από μόνοι μας κάτι γι’ αυτά τα παιδιά, όπως πέρσι στη Σούδα. Διαφορετικά θα είμαστε όλοι απλά για τη βιτρίνα. Φωτισμένες, άψυχες κούκλες. Σαν την παρουσιάστρια.