του Ηλία Γιαννίρη
Στη Χίο εκδηλώνεται καθημερινά η αγωνία των πολιτών για το νερό που χρησιμοποιούν και πίνουν. Εδώ έγιναν τραγικά λάθη επί δεκαετίες, λανθασμένες πολιτικές επιλογές χωρίς μελέτη και μεγάλα έργα «εργολαβικής» λογικής που αποδείχτηκαν άχρηστα ή έμειναν ημιτελή.
Όλοι ξέρουμε ότι το νερό είναι θεμελιώδης όρος για την επιβίωση. Οι τόποι που είχαν νερό ήταν ο λόγος για να δημιουργηθούν εκεί οικισμοί και πόλεις. Συχνά οι κοινωνίες κατασκεύαζαν «θεάρεστα» έργα μεταφοράς νερού στις αυξανόμενες πόλεις. Ο δημιουργός ενός υδροφόρου καναλιού-υδραγωγείου, όπως και ο δημιουργός ακόμη και μιας βρύσης στο χωριό, πάντα μνημονεύονται γιατί έδωσαν ένα κοινό αγαθό, «κοινώνησαν» το νερό, στις κοινωνίες τους. Πολλοί αυτοκράτορες, σουλτάνοι, πασάδες, αγάδες, προεστοί έμειναν στην ιστορία για τα υδραυλικά τους έργα.
Σήμερα, ο άνθρωπος της πόλης θεωρεί εντελώς φυσικό αυτό το δημόσιο αγαθό να τρέχει στις βρύσες του σπιτιού του. Θεωρούμε φυσικό και αυτονόητο το γεγονός ότι έχουμε επαρκές, καθαρό νερό. Δεν σκεφτόμαστε ότι στο μέλλον μπορεί να μην είναι έτσι.
Ο Οικολογικός Άνεμος στο Βόρειο Αιγαίο το έχει επισημάνει αυτό και διατύπωσε προτάσεις και για το νερό στο 50σέλιδο πρόγραμμα των περιφερειακών εκλογών του 2010. Περιμέναμε και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις της Περιφέρειας να έχουν κάνει το ίδιο, για να συναντηθούμε, να συμφωνήσουμε, να σχεδιάσουμε για το μέλλον. Δυστυχώς καμιά άλλη παράταξη δεν έδωσε σημασία σε λεπτομερείς προγραμματικές θέσεις.
Εμείς επιμένουμε. Μαζί με το Πράσινο Ινστιτούτο και τους Οικολόγους Πράσινους διοργανώνουμε την ανοιχτή, δημόσια συνάντηση – συζήτηση «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΥΔΑΤΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΣΤΗ ΧΙΟ» την Τέταρτη 20/3/2013 στις 18:00 στο Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου.
Απευθυνόμαστε στους πολίτες, στους αιρετούς, σε κάθε συλλογικότητα. Θέλουμε να βρεθούμε όλοι μαζί, να ανταλλάξουμε απόψεις, να συζητήσουμε, να διαμορφώσουμε προτάσεις. Τα προβλήματα που έρχονται από το… μέλλον πρέπει τώρα να σκεφτούμε πώς θα τα αντιμετωπίσουμε.
Επιλέξαμε τη Χίο γιατί εδώ εκδηλώνεται οξύτατο το πρόβλημα του νερού, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο νησί της περιφέρειάς μας. Εδώ έγιναν τραγικά λάθη επί δεκαετίες, λανθασμένες πολιτικές επιλογές χωρίς μελέτη και μεγάλα έργα «εργολαβικής» λογικής που αποδείχτηκαν άχρηστα ή έμειναν ημιτελή. Εδώ εκδηλώνεται καθημερινά η αγωνία των πολιτών για το νερό που χρησιμοποιούν και πίνουν. Εδώ απειλείται καθημερινά το ιστορικό-παραγωγικό σύστημα του πλουτοπαραγωγικού και χρυσοφόρου Κάμπου από υφαλμύρωση.
Δεν υπήρχε άλλος δρόμος; Φυσικά και υπήρχε. Το επισήμαιναν μικρές τοπικές δυνάμεις εδώ και δεκαετίες αλλά δεν ζύγιζαν περισσότερο από τις δυνάμεις της διαπλοκής στα αυτιά των κυβερνητών, που, σήμερα, θέλουν να μας πείσουν ότι είναι μονόδρομος να γίνει εμπόρευμα το νερό. Να πάψει να είναι ένα κατακτημένο δημόσιο αγαθό.
Εμείς επιμένουμε. Ακόμη και σήμερα υπάρχει άλλος δρόμος. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει με το νερό, την επάρκεια και τη διαχείρισή του. Να καταλάβουμε ότι με την κλιματική αλλαγή το πρώτο που απειλείται είναι το νερό. Και να ενεργοποιηθούμε. Να σχεδιάσουμε κατάλληλα τη διαχείριση του νερού ώστε να μπορούμε να αντεπεξερχόμαστε τις δυσκολίες και να μειώσουμε την τρωτότητα των κοινωνιών μας.
Να αλλάξουμε ακόμη και τον τρόπο που λειτουργούμε. Τα σκληρά, κλειστά διοικητικά συστήματα κυβερνητισμού, που κυριαρχούν ακόμη και σήμερα στη χώρα μας, πρέπει να σπάσουν. Να κυριαρχήσει μια λογική διακυβέρνησης με τους πολίτες στο προσκήνιο και όχι στο περιθώριο.
Ας είναι το νερό, αυτός ο ζωτικός παράγων, η αφορμή για αλλαγές τόσο στον καθένα από εμάς όσο και στον τρόπο συνοχής μας ως κοινωνία. Πριν να είναι αργά, και αρχίσουμε να τσακωνόμαστε μεταξύ μας για μερικές γουλιές νερό.