Χειμερινό Ηλιοστάσιο

2

της Στέλλας Τσιροπινά

Το Ζενοβώ του Μπέργου πέθανε.
Κι η Σταυριανή.

Πρόσφατα, η Θοδωρούλα, το Παγώνι.
Φαίνεται θα την καλούσε
όλα αυτά τα χρόνια ο άντρας της,
ο Καρανώζος,
να του χαϊδέψει λίγο την κοιλίτσα.

Αλλά κι ο Νίκας.
Κι οι Τριχούδενες: οι πέντε αδελφές κι η μάνα.
Δεν ζούνε πια η Χινετού και το Κλανέτο.
Η Αμερικάνα κι ο Ριρής.
Η Φασόλα, η Ανάστα,
η Γκρέις Κέλυ και η Τσιμεντίνα.
Tο Μπουρίνι, η Νεράμπουλα και το Λενάκι του Ντομάτα.
Πάει ο Λάρτος, η Πατσού κι ο Τσιμπουκλής.
Η γριά Ερωτίνα, ο Χειλάς, το Πιτσικόλι.

Ο Γιάννικας δεν ζητιανεύει πια
από τους περαστικούς ένα τσιγάρο
κι ο Ζούρλος του Λωλού δεν ξανακούστηκε.

Η Βερονέζα; Πού ’ν’ την; Και, ο μπακάλης, ο Λαγός;
Το Καλουπάκι, η Προξένισσα και το Τσαγκλί;
Ο Κάκος και η Γούντενα;

Πού ’ναι η Κρέστα, η Αφρεντή,
οι Βέκιενες, η Κάμπια;
Η Χρυσαλιώ της Κοριτσίνας;
Η Αμπουρκούνα;
O Φρανσουάς, ο Μπούρμπουλας και το Ζαγκζώ;

Στα Καλογέρικα οι στέρνες έχουν ξεραθεί
και το καζαναριό του Τσαμαδόκωλου γκρεμίστηκε.

Μαζί τους
χάθηκαν κι αυτά τα παρατσούκλια
που μοιάζουν πια
με φυσαλίδες μαγικές,
αστείο κομφετί ζωής
που διασκορπίστηκε
στους τέσσερις
-του κάτω κόσμου-
ανέμους.

Γεννήθηκε στη Χίο, όπου ζει και εργάζεται ως καθηγήτρια φιλόλογος. Έργα της: Ο κύκλος που έκλεισε (Χίος, 1999 και 2001), Φώτης Αγγουλές: πορεία στο φως και το σκοτάδι της ζωής του (Χίος, 2010), Η θεατρικότητα των χιακών εθίμων του εορτολογίου 1. Πρωτοχρονιάτικα καραβάκια. Λάζαροι (Χίος, 2012, Α΄ τ. διδακτορικής διατριβής στο Τμήμα Θεάτρου Α. Π. Θεσσαλονίκης) κ.ά.

Συζήτηση2 Σχόλια

  1. Έφη Τσιριπινά

    Δεν είναι μόνο αυτοί.Κι άλλοι πολλοί στου κάτω κόσμου τα σοκάκια τριγυρνάνε.
    Είναι ο Μπιλάλης με τον Νταουντά,το Κοντολιό,την Κάμπια και το Σε‘ι‘τάνι.
    Οι κόρες της Αρκής, η Καντιλέρα με το Ρωμάκι, το Δίχειλο και την Σκατζίλα.
    Ο Σαλιαμπούκας,η Μόσκαινα,το Καμπουράκι,ο Διαμπανάς και ο Κατσάφαρος
    με τον Αλέλο,το Γιάννη του Κοντού,τη Μαστοράκαινα και τ’ Αραπάκι.
    Είν’το Μπουγδί, ο Γειαχαράς,η Μπάδαινα,η Φαφιρέ,ο Μέγας, η Αφράτη
    κι η Κουκλού με την Αγγέλικα.
    Ο δικηγόρος ο Φατσής,με το Ντοντό ,τον Κρέντο, την Νταντέλα.
    Είναι η Μαντολίναινα, η Κρέστα κι Κουκούραινα.
    Ο Φέκας με τον Εμιριζτή και το Γιολάντισμα,το Δεσποινάκι του Χαδεμένου,
    το Στούκας,τ’Αντρικάκι.
    Ο Κωσταρής με τον Αρτέμη,τον Ιάπωνα,με τον Τσιαδή και το Μισότριβο.
    Η Καρκατσού, η Μπάδαινα,η Θεία Ασούντα,το Ταγκαλάκι,ο Σουρουκλεμές
    κι η Βερβελού.
    Μα κι’ ο Γαγάλης με τον Κούβακα,τον Αλογοπατούνα και το Φαρμακεμένο
    στου Μώρογιάννη το πηγάδι –το κάτω-συναντιούνται ,κι από κοντά
    το Μανολιό ο Μισαπιθαμίτης το σούρουπο ,γοργά γοργά ,
    μετά απ’τη δουλειά, πηγαίνει στην παρέα τους.
    πριν από λίγα δευτερόλεπτα ·

Άφησε σχόλιο