γράφει και φωτογραφίζει ο Σταμάτης Μενής
Το νησί κινείται, επιπλέει…
Το νησί αλλάζει τις εποχές, δεν αλλάζουν αυτές…
Στέκεται δίπλα μου με την πλάτη στη θάλασσα και την πληγή στο στόμα, κοιτάζοντας το βουνό και μου λέει
– Υπάρχει η απομόνωση του υπαρκτού κόσμου σε ένα δευτερόλεπτο ή το δευτερόλεπτο είναι ο κόσμος ολόκληρος;
Κοιτάζει κάτι πίσω από τα βουνά, στέκεται χρόνια εκεί νιώθοντας τη θάλασσα χωρίς να τη βλέπει. Ένα τρακτέρ ξαναφτιάχνει νέο ορίζοντα, οι λαμαρίνες του το ακολουθουν. Ανάμεσα σε κείνη και το βουνό στάχυα, ανάμεσα στα στάχυα τριβή, η άλλη θάλασσα. Και μπροστά και πίσω νερό, μια ζωή διαλέγει και η διαφορά δεν είναι μόνο στο χρώμα.
