γράφει ο Σιδερής Τσούρος
«Οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύτερους. Εμείς είμαστε για την κορυφή. Το έχουμε στα κύτταρά μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο». Θυμήθηκα λοιπόν το ρατσιστικό παραλήρημα της αθλήτριας Φανής Χαλκιά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και τη σχετική εθνομπαρουφολογία, με αφορμή τις δηλώσεις της υπηρεσιακής πρωθυπουργού κ. Βασιλικής Θάνου κατά την συνάντησή της με τον Οικουμενικό Πατριάρχη το προηγούμενο Σάββατο στη Χίο: «Όλοι οι Έλληνες διαθέτουν ευαισθησία. Είναι γνωστό εξάλλου και από αρχαιοτάτων χρόνων ότι η φιλοξενία των Ελλήνων ήταν πάντοτε στο DNA τους». Ο κ. Βαρθολομαίος άθελά του τρόλαρε την πρωθυπουργό συμπληρώνοντας με έμφαση «Ξένιος Ζευς»! Προφανώς οι σύμβουλοί του δεν το είχαν ενημερώσει ότι την κωδική αυτή ονομασία που όντως παραπέμπει σε φιλοξενία, είχε αποδώσει προ τριετίας -με προφανή διάθεση σαδισμού- ο τότε Υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας στην επιχείρηση-σκούπα της ΕΛ.ΑΣ. που σκοπό είχε να αποτρέψει την τυχόν είσοδο μεταναστών από την Συρία και από άλλες χώρες αλλά και να «καθαρίσει» την πρωτεύουσα.
Ειρήσθω εν παρόδω, οι επικλήσεις και αναφορές περί ανώτερου ελληνικού DNA, αθάνατης ελληνικής ψυχής, κτλ, δεν είναι κάτι ασυνήθιστο, ειδικά στους χώρους του αθλητισμού, ασχέτως και ανεξαρτήτως αν συχνά αποδείχθηκε ότι σχετίζονταν με αγνότατες ντόπες και αναβολικά. Παράλληλα οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι παρόμοιες ανοησίες και κοινοτυπίες αναμασούν μια σειρά από κοινωνίες, ιδιαίτερα της ανατολικής Μεσογείου, που πάσχουν από κρίση ταυτότητας ή έχουν δημοκρατίες σε κρίση και προσπαθούν να βρουν αυτοϊκανοποίηση, επιβεβαίωση και ταυτότητα μέσα από την προγονολατρεία και την επίκληση γενετικής ανωτερότητας. Αν μη τι άλλο, οι Έλληνες δεν χρειαζόμαστε τέτοιες μπουρδολογίες γιατί έχουμε σπουδαιότατη εθνική και πολιτιστική κληρονομιά. Από την άλλη ούτε ο περιούσιος λαός είμαστε και στην τελική δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο!
Ξένιος Ζεύς λοιπόν. Το θέμα είναι πως τον εννοεί ο καθένας μια και τίποτα δεν είναι γραμμένο στο DNA μας εξ ορισμού! Οι δύσκολες μέρες και τα μαύρα χρόνια που διανύουμε παρέχουν ταυτόχρονα τη δυνατότητα και την πρόκληση να αναμετρηθούμε με τις αδυναμίες και τα αρνητικά μας, να παρέμβουμε στο δημόσιο χώρο και να αναδείξουμε τις αξίες του αγνού και ανιδιοτελούς εθελοντισμού για το συνάνθρωπο (και όχι με στρατιές απλήρωτων νέων για τις πολυεθνικές όπως μας προτρέπουν οι ανάλγητοι φασίστες νεοφιλελεύθερης κοπής). Κανένας δεν υποστηρίζει ότι τα εκατομμύρια των προσφύγων πρέπει ή είναι δυνατόν να παραμείνουν στην Ελλάδα. Κρίσιμο όμως είναι οι οικογένειες των προσφύγουν να διευκολυνθούν στη διέλευσή τους από τη χώρα και να αντιμετωπιστούν με όρους αλληλεγγύης και ανθρωπισμού. Και επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελληνική Πολιτεία είναι απούσες, ο ρόλος και το στοίχημα πέφτει στους πολίτες.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής για μια σειρά από λόγους τα τελευταία χρόνια, ανάμεσα σε αυτούς και για το προσφυγικό. Την ώρα που οι άλλοι σε μια επίδειξη απίστευτης ανοησίας, απανθρωπιάς και ματαιότητας χτίζουν τείχη, αποχωρούν από τη Συνθήκη Σένγκεν, στοιβάζουν τους πρόσφυγες σε ναζιστικά στρατόπεδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εμείς είμαστε στο προσκήνιο
της Ιστορίας. Πολλοί από εμάς παιδιά και εγγόνια προσφύγων καλούμαστε να αποδείξουμε πρώτα από όλα ότι είμαστε Άνθρωποι και κατόπιν Έλληνες. Για να δούμε….
