Το 33ο μέρος του αφιερώματος του Βασίλη Αγιαννίδη στον Κάμπο της Χίου με τα σπίτια της οικογένειας Τσιτσίνια
Διαβάστε εδώ το εισαγωγικό σημείωμα του αφιερώματος
Πρόκειται μάλλον για ιταλική οικογένεια η οποία εξελληνίστηκε. Αναφέρεται σε γραπτές πηγές στην Χίο από το 1622 και η γενεαλογία της ξεκινάει από το 1730. Εγκαταστάθηκε μετά την Σφαγή στην Αλεξάνδρεια, στην Μασσαλία και στην Κωνσταντινούπολη ενώ μέλη της βρίσκονται σήμερα στην Αγγλία και στην Αμερική. Ο πολύ σημαντικός εμπορικός οίκος «Zizinia & Compagnie» ιδρύθηκε στην Μασσαλία το 1822 και έκλεισε το 1876 παρασυρόμενος από την χρεοκοπία της Αιγύπτου. Από τους Τσιτσίνια ενδεικτικά αναφέρονται οι:
- Μενής Στεφάνου Τσιτσίνιας (1768-1822), ο οποίος απαγχονίστηκε την εποχή της Σφαγής.
- Στέφανος Μενάνδρου Τσιτσίνιας (1794-1868), ο οποίος πήρε τον κληρονομικό τίτλο του Κόμη από τον Μεγάλο Δούκα της Τοσκάνης Λεοπόλδο Β΄ το 1847, και τον κληρονομικό τίτλο του Βαρόνου από τον Βασιλιά Λεοπόλδο Α΄ του Βελγίου το 1849.
- Jean-Léopold Ménandre Zizinia (1878-1915, Υπολοχαγός του Γαλλικού Στρατού, μετάλλιο του Τάγματος του Σωτήρος), ο οποίος σκοτώθηκε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Άλλα δύο μέλη της οικογενείας διακρίθηκαν με μετάλλια του Τάγματος του Σωτήρος.
Ενδεικτική βιβλιογραφία: Philip Argenti, Libro d’Oro de la Noblesse de Chio, 1-2, London 1955, Γεωργίου Ζολώτα, Η Ιστορία της Χίου, 1 Β, Αθήνα 1923, Mihail Dimitri Sturdza, Grandes Familles de Grèce, d’ Albanie et de Constantinople, Paris 1999.
1. Γκιάζου. Αναφέρεται στην σελίδα 505 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 41 στο τοπογραφικό του Smith.
2. Κάμπος. Το «Μενήδικο». Αναφέρεται στις σελίδες 440, 504 και 532 στον Κάμπο του Περρή, νούμερα 114, 115 και τμήμα του 112 στο τοπογραφικό του Smith, νούμερο 78 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 14 στο φύλλο Ε΄ στον χάρτη του Μαστοράκη. Το βόρειο τμήμα υπήρξε αρχικά ιδιοκτησία Τσιτσίνια, κατόπιν Καζανόβα, μετά Λέκκα, έπειτα Ζυγομαλά, αργότερα Λάππου, μετά Κουκουνάρη και ύστερα Καυκάλα. Το νότιο τμήμα υπήρξε αρχικά ιδιοκτησία Τσιτσίνια, κατόπιν Χούλη και μετά Γεωργιαφέντη. Ο Γεωργιαφέντης ενσωμάτωσε στο περιβόλι των Τσιτσίνια που ήταν στην κατοχή του και τμήμα από το Χρυσοβελόνικο, το οποίο περιήλθε αργότερα στους Μαρή και Ατσάλη.
3. Σέρμπα. Νούμερο 109 στο τοπογραφικό του Ζολώτα. Αρχικά ιδιοκτησία Τσιτσίνια και κατόπιν Απέσσου.
4. Τάλαρος. Αναφέρεται στην σελίδα 505 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 214 στο τοπογραφικό του Smith και νούμερο 377 στο τοπογραφικό του Ζολώτα. Αρχικά ιδιοκτησία Τσιτσίνια και κατόπιν Κατσάλα και Μανωλάκη.
Συζήτηση1 σχόλιο
Καλησπέρα από Κολωνία/Γερμανίας.
Μου το έστειλε φίλος επειδή γεννήθηκα στο Κάϊρο, εξ ου Αιγυπτιώτης:
Σας στέλνω τον σύνδεσμο του άρθρου https://ekkairo.org/2023/06/17/apergies_cairo_aigiptiotes/
Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθει κανείς αν και αυτός ο Τσιτσίνιας ήταν Χιώτης και καταγόταν από την οικογένεια των Τσιτσίνια της Χίου.
Εκτός τούτου: η προγιαγιά μου ήταν το γένος Φάσολα ή Φασούλα και σύμφωνα με τις διηγήσεις της γιαγιάς μου έφυγε με μαούνα μετά την σφαγή από την Χίο και κατέληξε στην Αλεξάνδρεια. Εκεί σαν ανύπαντρη κοπέλα φιλοξενήθηκε σε ίδρυμα που διατηρούσε ο Χιώτης Ζιζίνιας και όπου εκτός από γράμματα εδίδασκαν στα κορίτσια ραπτική και οικοκυρική.
Επειδή σύμφωνα με τις ημερομηνίες δεν μπορώ να πιστέψω ότι η προγιαγιά μου έζησε την σφαγή πιθανολογώ ότι θα έφυγε από την Χίο μετά από κάποιο μεγάλο σεισμό. Πάντως στα κειμήλια που μετέφερε από εκεί βρίσκεται και χαντζάρι τουρκικό με εδάφιο από το κοράνι στην λεπίδα. Μήπως γνωρίζετε κάτι γύρω από το γένος των Φάσολα ή Φασούλα;
Με εκτίμηση
Φαίδων Κοτσαμπόπουλος